Καλώς ήρθατε στην OSHOLAND

Η Osholand είναι ένας Τόπος που εκφράζει το Όραμα του Όσσο για τον καινούργιο άνθρωπο και την καινούργια ανθρωπότητα. Η χώρα του homo novus. « Ο παλιός άνθρωπος πεθαίνει, και δεν υπάρχει λόγος να τον βοηθήσουμε να επιβιώσει πλέον. Ο παλιός άνθρωπος είναι ετοιμοθάνατος: μην θρηνείς γι΄αυτόν, βοήθησέ τον να πεθάνει. Γιατί μόνο με τον θάνατο τού παλιού μπορεί να γεννηθεί ο καινούργιος. Η παύση του παλιού αποτελεί την αρχή τού καινούργιου.
Ο άνθρωπος έχει ζήσει έως τώρα όχι αληθινά, όχι αυθεντικά΄ ο άνθρωπος έχει ζήσει πολύ ψεύτικη ζωή. Ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη παθολογία, ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη αρρώστια. Και δεν υπάρχει λόγος να ζούμε με αυτή την παθολογία΄ μπορούμε να βγούμε από τη φυλακή, γιατί τη φυλακή τη φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή επειδή έχουμε αποφασίσει να βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή γιατί έχουμε πιστέψει ότι η φυλακή δεν είναι φυλακή αλλά σπίτι μας».

Το μήνυμα του Όσσο προς την ανθρωπότητα είναι: « φτάνει πια. Αφυπνίσου! Δες τι έχει κάνει ο άνθρωπος στον ίδιο τον άνθρωπο. Μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει πέντε χιλιάδες πολέμους. Δεν μπορείς να την πεις υγιή αυτή την ανθρωπότητα. Και μόνο καμιά φορά εδώ κι εκεί άνθισε κάποιος Βούδδας. Αν μόνο καμιά φορά δίνει μέσα στον κήπο λουλούδια κάποιο φυτό, και κατά τα άλλα, όλος ο κήπος μένει δίχως λουλούδια, θα τον πεις κήπο αυτόν; Κάτι πολύ βασικό έχει πάει στραβά. Κάθε άνθρωπος γεννιέται για να γίνει Βούδδας: τίποτε λιγότερο από τούτο δεν πρόκειται να σε ικανοποιήσει».
Γίνε και εσύ πολίτης της Osholand και ενσάρκωσε το μήνυμα της Πνευματικής Αφύπνισης.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΦΙΑ


Ο Πυθαγόρας αντιπροσωπεύει την αέναο αναζήτηση της  Αιώνιας Σοφίας (Philosophia Perennis). Αυτός είναι ένας κατ 'εξοχήν  αναζητητής της αλήθειας.  Διακινδύνεψε τα πάντα για την εσωτερική έρευνα. Ταξίδεψε σε μήκη και σε πλάτη, σχεδόν σε όλο τον τότε  γνωστό κόσμο, σε αναζήτηση των Δασκάλων, των μυστηριακών  σχολών και  όλων των  κρυμμένων μυστικών.
 Από την Ελλάδα πήγε στην Αίγυπτο – σε αναζήτηση της χαμένης  Ατλαντίδας  και των
Στην Αίγυπτο, η μεγάλη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας ήταν ακόμα άθικτη. Είχε  διασώσει όλα τα μυστικά του του παρελθόντος.
Ήταν η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη που υπήρξε ποτέ στη γη. Αργότερα καταστράφηκε από φανατικούς. Η βιβλιοθήκη ήταν τόσο μεγάλη που όταν κάηκε, η φωτιά συνεχίστηκε  για έξι μήνες !

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΒΡΙΣ

Μόλις είκοσι πέντε αιώνες πριν από τον Πυθαγόρα, μια μεγάλη ήπειρος, η Ατλαντίδα, είχε καταποντιστεί  στον ωκεανό. Ο ωκεανός που ονομάζεται «Ατλαντικός», πήρε το όνομά του από την Ατλαντίδα. Η Ατλαντίδα ήταν η αρχαιότερη ήπειρος της γης, και ο πολιτισμός είχε είχε φτάσει στην  υψηλότερη  δυνατή κορυφή.  Αλλά κάθε φορά που ένας πολιτισμός φτάνει σε μεγάλη ακμή, υπάρχει κίνδυνος: ο κίνδυνος να καταρρεύσει, ο κίνδυνος να αυτοκαταστραφεί.
Η ανθρωπότητα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη με το ίδιο κίνδυνο και πάλι. Όταν ο άνθρωπος γίνεται πολύ ισχυρός, δεν ξέρει τι να κάνει με την δύναμη αυτή. Έχει αποδειχθεί ότι η δύναμη είναι πάντα επικίνδυνη όταν είναι πολύ μεγάλη  ενώ η κατανόηση πολύ μικρή. Η Ατλαντίδα δεν βυθίστηκε στον ωκεανό από οποιαδήποτε φυσική καταστροφή. Ήταν στην πραγματικότητα το ίδιο πράγμα που συμβαίνει σήμερα: ήταν αποτέλεσμα της επέμβασης του  ανθρώπου πάνω στη φύση. Η ατομική ενέργεια στάθηκε η αιτία της καταστροφής της –ήταν αποτέλεσμα αυτοκτονικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Όλες οι γραφές και όλα τα μυστικά της Ατλαντίδας  σώζονταν ακόμη  στην Αλεξάνδρεια.
Παντού στον κόσμο υπάρχουν παραβολές, μύθοι, για τον  μεγάλο κατακλυσμό. Αυτές οι διηγήσεις  προέρχονται  από τη βύθιση της Ατλαντίδας.  Όλες οι παραδόσεις –αρχαιο ελληνική, χριστιανική, εβραϊκής, ινδουιστική – όλες  μιλούν για ένα μεγάλο κατακλυσμό
, που συνέβη στο παρελθόν και είχε καταστρέψει σχεδόν όλο τον τότε  πολιτισμό. Μόλις λίγοι  μυημένοι, μύστες, κατάφεραν να επιζήσουν. Ο Νώε ήταν ένας μύστης  ένας Ένα μεγάλος  Δάσκαλος  και η κιβωτός του Νώε είναι μόνο ένα σύμβολο.
Μερικοί άνθρωποι ξέφυγαν από την καταστροφή. Μαζί τους, διέσωσαν όλες  τις γνώσεις  που ο πολιτισμός τους είχε κατακτήσει . Αυτά τα μυστικά είχαν διατηρηθεί στην Αλεξάνδρεια.
Ο Πυθαγόρας έζησε στην Αλεξάνδρεια για χρόνια. Σπούδασε, μυήθηκε στις μυστηριακές σχολές  της Αίγυπτος - ιδιαίτερα στα μυστήρια του Ερμή. Στη συνέχεια ήρθε στην Ινδία, μυήθηκε στη εσωτερική γνώση των Βραχμάνων. Για χρόνια ήταν στην Ινδία, στη συνέχεια ταξίδεψε στο Θιβέτ και ακολούθως  στην Κίνα. Αυτός ήταν ολόκληρος ο τότε το γνωστός κόσμος. Σε ολόκληρη η ζωή του ήταν ένας αναζητητής, ένας προσκυνητής, σε αναζήτηση μιας φιλοσοφίας – της  φιλοσοφία με την πραγματική έννοια του όρου: την αγάπη για την σοφία. Ήταν ένας εραστής, ένας φιλόσοφος - όχι με τη σύγχρονη έννοια της λέξης, αλλά στην παλιά, αρχαία έννοια του όρου. Ένας εραστής δεν μπορεί μόνο να θεωρητικολογεί , ένας εραστής δεν μπορεί  να σκέφτεται  μόνο την αλήθεια: ένας εραστής πρέπει να ψάξει, να κινδυνέψει, να ζήσει  την περιπέτεια.
Η αλήθεια είναι η Αγαπημένη. Πώς μπορείτε να τη  γνωρίσετε  μόνο με τη σκέψη; Πρέπει να είστε συνδεδεμένοι με την αγαπημένη μέσα από την καρδιά. Η αναζήτηση δεν μπορεί να είναι μόνο διανοητική . Πρέπει να είναι βαθιά διαισθητική. Ίσως η αρχή πρέπει να είναι η νοητική, αλλά μόνο η αρχή. Ακριβώς το σημείο εκκίνησης πρέπει να είναι εγκεφαλικό, αλλά τελικά πρέπει να φθάσει τον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξής σας.
Ο Πυθαγόρας ήταν ένας  από τους  πιο γενναιόδωρους , φιλελεύθερους, δημοκρατικούς, χωρίς προκαταλήψεις, ανοιχτούς  ανθρώπους . Ήταν σεβαστός  σε όλο τον κόσμο. Από την Ελλάδα μέχρι την στην Κίνα ήταν σεβαστός. Ήταν αποδεκτό σε κάθε μυστικιστή σχολή , με μεγάλη χαρά τον υποδέχθηκαν παντού. Το όνομά του ήταν γνωστό σε όλες τις χώρες. Ακόμα κι όταν φωτίστηκε , συνέχισε ακόμα να ψάχνει  σε κρυμμένα μυστικά,  εξακολούθησε  να ζητάει να μυηθεί σε νέες σχολές. Προσπαθούσε να δημιουργήσει μια σύνθεση. Προσπαθούσε να προσεγγίσει την αλήθεια μέσα από τόσες δυνατότητες, όσο ήταν  ανθρωπίνως δυνατό. Ήθελε να μάθει την αλήθεια σε όλες τις πτυχές της, σε όλες τις διαστάσεις της.
Ήταν πρόθυμος να υποκλιθεί μπροστά σε κάποιον Δάσκαλο, ενώ ήταν και ο ίδιος φωτισμένος.Αυτό είναι πολύ σπάνιο. Όταν φωτίζεσαι  σταματάς την έρευνα, δεν έχει νόημα πλέον. Ο Βούδας όταν φωτίστηκε δεν αναζήτησε κανέναν άλλο δάσκαλο. Το ίδιο και ο Ιησούς, ο Λάο Τσου, ο Ζαρατούστρας και ο Μωϋσής. Έτσι, ο Πυθαγόρας αποτελεί μοναδική περίπτωση. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι αντίστοιχο. Ακόμα και μετά την φώτιση ήταν πρόθυμος να γίνει μαθητής οποιουδήποτε φανέρωνε κάποια όψη της αλήθειας. Ήταν Μαθητής έτοιμος να μάθει από ολόκληρη την ύπαρξη. Παρέμεινε ανοιχτός και παρέμεινε διδασκόμενος ως το τέλος.
Η όλη του προσπάθεια (και ήταν τεράστια προσπάθεια για εκείνη την εποχή να ταξιδέψει από την Ελλάδα μέχρι την Κίνα) ήταν γεμάτη κινδύνους. Όταν
επέστρεψε ο Πυθαγόρας, ήταν γέρος, όμως συγκεντρώθηκαν γύρω,   του αναζητητές. Γεννήθηκε μια μεγάλη σχολή. Και, όπως συμβαίνει πάντα η κοινωνία άρχισε τον ίδιο και τη σχολή του και τους μαθητές του. Σε όλη του τη ζωή αναζήτησε την αέναο φιλοσοφία και την είχε βρει! Είχε συγκεντρώσει όλα τα θρύμματα και τα είχε συνδέσει, με εκπληκτική αρμονία, σε μια μεγάλη ενότητα. Αλλά δεν τον άφησαν να την επεξεργαστεί στις λεπτομέρειές της, δεν τον άφησαν να διδάξει τον κόσμο. Τον καταδίωκαν από τον ένα τόπο στον άλλον. Έγιναν πολλές απόπειρες κατά της ζωής του. Αλλά έτσι, ανόητα, συμπεριφέρεται η ανθρωπότητα και πάντοτε έτσι συμπεριφερόταν Και ο θησαυρός του ήταν τεράστιος. Ποτέ κανείς δεν είχε παρόμοιο θησαυρό σοφίας.Είχε καταφέρει να γεφυρώσει την ανατολή με τη Δύση. Ήταν ο ίδιος η πρώτη γέφυρα. Κατόρθωσε να γνωρίσει τον ανατολικό νου το ίδιο βαθιά με το δυτικό.  Ήταν Έλληνας.  Ανατράφηκε με την ελληνική λογική, με την ελληνική επιστημονική προσέγγιση, ύστερα μετακινήθηκε προς την Ανατολή και κατόπιν διδάχτηκε τα μυστήρια. Ο ίδιος ήταν σπουδαίος μαθηματικός. Και όταν ο μαθηματικός γίνεται μύστης, γίνεται μια επανάσταση, γιατί , οι δυο τους είναι διαμετρικά αντίθετοι.  Η Δύση αντιπροσωπεύει τον αρσενικό νου, την επιθετική διάνοια. Η Ανατολή αντιπροσωπεύει τον θηλυκό νου, τη δεκτική διαίσθηση. Ανατολή και Δύση δεν είναι απλώς μια αυθαίρετη διαίρεση. ο διχασμός είναι πολύ-πολύ σημαντικός και βαθύτατος. Ο Ρούντιαρντ Κίπλινγκ είπε ότι η Ανατολή και η Δύση δεν πρόκειται να συναντηθούν ποτέ. Η συνάντηση φαίνεται αδύνατη. Η Δύση είναι επιθετική, επιστημονική, έτοιμη να κατακτήσει τη φύση. Η Ανατολή είναι μη επιθετική, δεκτική, έτοιμη να κατακτηθεί από τη φύση. Η Δύση παίρνει ανυπόμονα κάθε πρωτοβουλία για να ανακαλύψει τα μυστήρια της ζωής και της ύπαρξης. Η Ανατολή απλώς περιμένει υπομονετικά, με βαθύτατη εμπιστοσύνη : "Όποτε γίνω άξια, θα μου αποκαλυφθεί η αλήθεια". Η Δύση είναι συγκέντρωση στο νου. ο να Η Ανατολή είναι διαλογισμός του νου. Η δύση είναι σκέψη. Η Ανατολή είναι μη σκέψη. Η Δύση είναι ο νους. Η Ανατολή είναι ο μη νους. Λογικά, φαίνεται να' χει δίκιο ο Κίπλινγκ. Μοιάζει αδύνατο το να μπορέσουν να συναντηθούν Ανατολή και Δύση.
Το "Ανατολή και Δύση" δεν αναπαριστά μόνο τη διαίρεση της Γης σε δύο ημισφαίρια, αναπαριστά και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος έχει μέσα του μια Ανατολή και μια Δύση. Το αριστερό ημισφαίριο είναι η Δύση, συνδέεται με την δεξιά πλευρά του σώματος. Το δεξί ημισφαίριο είναι η Ανατολή και συνδέεται με την αριστερή πλευρά. Η Δύση έχει δεξιά κατεύθυνση. Η Ανατολή έχει αριστερό προσανατολισμό. Το αριστερό ημισφαίριο του νου σου υπολογίζει, σκέφτεται, είναι λογικό. Από εκεί παράγεται η επιστήμη. Το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου σου είναι ποιητής, είναι μύστης. Διαισθάνεται, νιώθει. Είναι ασαφές, νεφελώδες, ομιχλώδες. Τίποτα δεν είναι καθαρό. Τα πάντα είναι ένα είδος χάους, αλλά αυτό το χάος έχει την ομορφιά του. Υπάρχει μεγάλη ποίηση σ'αυτό το χάος, μεγάλο τραγούδι. Είναι γεμάτο χυμούς. Ο υπολογιστικός νους μοιάζει με την έρημο. Ο μη υπολογιστικός νους είναι ένας κήπος. Πουλιά κελαηδούν εκεί και λουλούδια ανθίζουν...Είναι ένας ολότελα διαφορετικός κόσμος!
Ο Πυθαγόρας ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αποπειράθηκε το αδύνατο και το πέτυχε : Σ' εκείνον, η Ανατολή και η Δύση έγιναν ένα. Σ' εκείνον, το γιν και το γιανγκ έγιναν ένα.  Σ' εκείνον, το αρσενικό και το θηλυκό έγιναν ένα. Ήταν ένας Αρνταναρισβάρ, μια καθολική ενότητα των πολικών αντιθέτων. Ο Σίβα και η Σάκτι μαζί.

Διάνοια του υψηλότερου διαμετρήματος και διαίσθηση του βαθύτερου διαμετρήματος. Ο Πυθαγόρας είναι κορυφή, ηλιόλουστη κορυφή και ταυτόχρονα, κοιλάδα βαθιά και σκοτεινή. Είναι τόσο σπάνιος συνδυασμός!

Philosophia Perennis, Vol 1
Talks on Pythagoras
Talks given from 21/12/78 am to 30/12/78 am

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ



Η δυστυχία έχει πολλά πράγματα να σου δώσει, που δεν μπορεί να σου τα δώσει η ευτυχία. Η ευτυχία σου παίρνει πολλά πράγματα. Η ευτυχία παίρνει όλα όσα είχες ποτέ, όλα όσα ήσουν ποτέ. Η ευτυχία σε καταστρέφει! Η δυστυχία θρέφει το εγώ σου και η ευτυχία είναι βασικά μια κατάσταση χωρίς εγώ.
Αυτό είναι το πρόβλημα, το επίκεντρο του προβλήματος. Γι’ αυτό οι άνθρωποι το βρίσκουν δύσκολο να είναι ευτυχισμένοι. Γι’ αυτό, εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχουν αποφασίσει να ζουν μίζερα και δυστυχισμένα. Αυτό σου δίνει ένα πάρα πολύ αποκρυσταλλωμένο εγώ. Όταν είσαι δυστυχισμένος, υπάρχεις. Όταν είσαι ευτυχισμένος, δεν υπάρχεις. Μέσα στη δυστυχία αποκρυσταλλώνεσαι, μέσα στην ευτυχία σκορπίζεσαι.
Αν αυτό γίνει κατανοητό, τότε τα πράγματα γίνονται ξεκάθαρα.
Η δυστυχία σε κάνει ιδιαίτερο. Η ευτυχία είναι ένα συμπαντικό φαινόμενο. Δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο σ’ αυτήν.
Τα δέντρα είναι ευτυχισμένα και τα ζώα είναι ευτυχισμένα και τα πουλιά είναι ευτυχισμένα. Ολόκληρη η ύπαρξη είναι ευτυχισμένη, εκτός από τον άνθρωπο. Με το να είναι δυστυχισμένος, ο άνθρωπος γίνεται πολύ ιδιαίτερος, ξεχωριστός.
Η δυστυχία σου δίνει την ικανότητα να προσελκύεις την προσοχή των ανθρώπων. Όποτε είσαι δυστυχισμένος, σε προσέχουν, σε συμπαθούν, σ’ αγαπούν. Οι πάντες αρχίζουν να σε φροντίζουν. Ποιος θέλει να πληγώσει έναν άνθρωπο δυστυχισμένο;
Αν η σύζυγος δεν είναι δυστυχισμένη, ο σύζυγος έχει απλώς την τάση να την ξεχνάει. Αν είναι δυστυχισμένη, ο σύζυγος δεν μπορεί να την αγνοήσει. Αν ο σύζυγος είναι δυστυχισμένος, ολόκληρη η οικογένεια –η σύζυγος, τα παιδιά– βρίσκονται γύρω του και τον νοιάζονται. Αυτό του δίνει μεγάλη παρηγοριά. Νιώθει κανείς ότι δεν είναι μόνος, ότι έχει οικογένεια, φίλους.
Όταν είσαι άρρωστος, όταν νιώθεις κατάθλιψη, οι φίλοι έρχονται να σε επισκεφθούν για να σε παρηγορήσουν. Όταν είσαι ευτυχισμένος, οι ίδιοι φίλοι ε ζηλεύουν. Όταν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, θα βρεις ολόκληρο τον κόσμο να έχει στραφεί εναντίον σου.
Σε κανέναν δεν αρέσει ο ευτυχισμένος άνθρωπος, επειδή ο ευτυχισμένος άνθρωπος πληγώνει το εγώ των άλλων. Οι άλλοι αρχίζουν να νιώθουν: «Ώστε εσύ είσαι ευτυχισμένος κι εμείς εξακολουθούμε να σερνόμαστε μέσα στο σκοτάδι, τη μιζέρια και την κόλαση. Πως τολμάς εσύ να είσαι ευτυχισμένος, όταν όλοι εμείς βρισκόμαστε μέσα σε τόση δυστυχία;»
Και ασφαλώς ο κόσμος αποτελείται από δυστυχισμένους και μίζερους ανθρώπους και κανένας δεν έχει αρκετό θάρρος, για να αφήσει ολόκληρο τον κόσμο να στραφεί εναντίον του. Αυτό είναι υπερβολικά επικίνδυνο. Το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο. Είναι προτιμότερο να είσαι προσκολλημένος στη δυστυχία. Αυτό σε κάνει μέρος του πλήθους —του ινδουϊστικού, του μουσουλμανικού, του ινδικού, του αραβικού, του ιαπωνικού.
Ευτυχία; Ξέρεις τί είναι η ευτυχία; Είναι ινδουϊστική, είναι χριστιανική, είναι μουσουλμανική; Η ευτυχία είναι απλώς ευτυχία. Μεταφέρεται κανείς σε έναν άλλο κόσμο. Δεν είναι πια μέρος του κόσμου που έχει δημιουργήσει ο νους του ανθρώπου. Δεν είναι πια μέρος του παρελθόντος, της άσχημης ιστορίας. Δεν είναι πια μέρος του χρόνου.
Όταν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, ευδαιμονικός, ο χρόνος εξαφανίζεται, ο χώρος εξαφανίζεται.

Ο Αϊνστάιν έχει πει ότι στο παρελθόν οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι υπάρχουν δύο πραγματικότητες —ο χώρος και ο χρόνος. Λέει όμως ότι αυτές οι δύο πραγματικότητες δεν είναι δύο. Είναι δύο όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Γι’ αυτό και έπλασε την καινούργια λέξη “χωροχρόνος” —μία λέξη. Ο χρόνος δεν είναι παρά η τέταρτη διάσταση του χώρου.
Ο Αϊνστάιν δεν ήταν μύστης, αλλιώς θα μπορούσε να είχε εισάγει και την τρίτη πραγματικότητα, την υπέρβαση —ούτε χώρος ούτε χρόνος. Είναι αυτό που ονομάζω “παρατηρητής”. Και από τη στιγμή που υπάρχουν αυτά τα τρία, έχεις ολόκληρη την τριάδα. Έχεις ολόκληρη την αντίληψη του τριμούρτι, των τριών προσώπων του θεού. Τότε έχεις και τις τέσσερις διαστάσεις. Η πραγματικότητα έχει τέσσερις διαστάσεις: τρεις διαστάσεις χώρου και την τέταρτη του χρόνου.
Υπάρχει όμως κάτι άλλο, που δεν μπορεί να ονομαστεί πέμπτη διάσταση, επειδή δεν είναι η πέμπτη πραγματικότητα, είναι το όλο, το υπερβατικό. Όταν είσαι ευδαιμονικός, αρχίζεις να κινείσαι μέσα στο υπερβατικό. Αυτό δεν είναι κοινωνικό, δεν είναι παραδοσιακό, δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το νου του ανθρώπου.
Απλώς κοίταξε τη δυστυχία σου, παρατήρησε και θα είσαι σε θέση να βρεις για ποιο λόγο υπάρχει. Κι όταν κοιτάξεις μέσα σ’ εκείνες τις στιγμές, όταν μια στο τόσο επιτρέπεις στον εαυτό σου τη χαρά του να χαίρεσαι, δες και τότε ποιες διαφορές υπάρχουν.
Όταν είσαι δυστυχισμένος, η κοινωνία σ’ αγαπάει, οι άνθρωποι σε σέβονται τόσο, που μπορείς να γίνεις ακόμη και άγιος. Γι’ αυτό και οι άγιοί σου είναι όλοι δυστυχισμένοι. Η δυστυχία είναι γραμμένη φαρδιά-πλατιά πάνω στο πρόσωπο και τα μάτια τους. Επειδή είναι δυστυχισμένοι, εναντιώνονται σε κάθε είδους χαρά. Επικρίνουν κάθε είδους χαρά ως ηδονισμό. Είναι δυστυχισμένοι και ήθελαν να δουν ολόκληρο τον κόσμο δυστυχισμένο. Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να θεωρηθούν άγιοι. Σε έναν ευτυχισμένο κόσμο, θα τους νοσήλευαν, θα τους έκαναν θεραπεία. Αυτοί είναι παθολογικοί άνθρωποι.
Έχω δει πολλούς αγίους κι έχω κοιτάξει και τις ζωές των αγίων σου. Οι ενενήντα εννέα στους εκατό είναι απλώς ανώμαλοι —νευρωτικοί ή ακόμα και ψυχωτικοί. Οι άνθρωποι όμως τους σέβονται. Και να θυμάσαι, τους σέβονται εξαιτίας της δυστυχίας τους.
Σπουδαίοι άγιοι, που έκαναν μεγάλες νηστείες, απλώς βασάνιζαν τον εαυτό τους. Αυτό δεν χρειάζεται και πολλή ευφυΐα. Τις πρώτες μέρες είναι δύσκολο —την πρώτη εβδομάδα. Η δεύτερη βδομάδα είναι εύκολη. Την τρίτη εβδομάδα, δεν μπορείς να φας. Την τέταρτη βδομάδα το έχεις ξεχάσει τελείως. Το σώμα απολαμβάνει να τρώει τον εαυτό του, αισθάνεται λιγότερο βαρύ και προφανώς δεν έχει προβλήματα με τη χώνεψη. Και όλη η ενέργεια που προηγουμένως πήγαινε στη χώνεψη, τώρα πηγαίνει στο κεφάλι. Μπορείς να σκέφτεσαι περισσότερο, μπορείς να είσαι περισσότερο συγκεντρωμένος, μπορείς να ξεχάσεις το σώμα και τις ανάγκες του.
Αυτά τα πράγματα όμως δημιουργούν δυστυχισμένους ανθρώπους και δυστυχισμένη κοινωνία. Κοίταξε τη δυστυχία σου και θα βρεις ότι σου δίνει πολλά πράγματα: Οι άνθρωποι σε σέβονται. Οι άνθρωποι νιώθουν πιο φιλικά απέναντί σου. Θα έχεις περισσότερους φίλους αν είσαι δυστυχισμένος. Αυτός είναι ένας πολύ παράξενος κόσμος. Κάτι σ’ αυτόν είναι θεμελιωδώς λανθασμένο. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό.
Ο ευτυχισμένος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει περισσότερους φίλους. Γίνε όμως ευτυχισμένος και οι άνθρωποι θα σε ζηλεύουν. Δεν θα είναι πια φιλικοί μαζί σου. Νιώθουν ότι τους κοροϊδεύεις. Έχεις κάτι που δεν είναι διαθέσιμο σ’ εκείνους. «Εσύ γιατί είσαι ευτυχισμένος;» Έτσι, εδώ και αιώνες, έχουμε μάθει το μηχανισμό: Καταπιέζουμε την ευτυχία και εκφράζουμε τη δυστυχία. Αυτό έχει γίνει δεύτερη φύση μας.
Πρέπει να εγκαταλείψεις όλον αυτό τον μηχανισμό. Πρέπει να μάθεις να είσαι ευτυχισμένος και πρέπει να μάθεις να σέβεσαι τους ευτυχισμένους ανθρώπους και πρέπει να μάθεις να δίνεις περισσότερη προσοχή στους ευτυχισμένους ανθρώπους.
Να το θυμάσαι αυτό. Αυτή είναι μια μεγάλη προσφορά στην ανθρωπότητα. Μη δείχνεις οίκτο στους δυστυχισμένους ανθρώπους. Αν κάποιος είναι δυστυχισμένος, βοήθησέ τον, αλλά μην του δείχνεις οίκτο. Μην του δίνεις την ιδέα ότι η δυστυχία είναι κάτι που αξίζει να την κουβαλάει. Άφησέ τον να μάθει ότι τον βοηθάς, αλλά «αυτό δεν είναι από σεβασμό, είναι απλώς επειδή το έχεις ανάγκη.» Και δεν κάνεις τίποτα με το να προσπαθήσεις να μπεις μέσα στη δυστυχία του άλλου ανθρώπου για να τον βγάλεις από εκεί, επειδή η δυστυχία είναι άσχημη. Άφησε τον άνθρωπο να νιώσει ότι η δυστυχία είναι άσχημη, ότι το να είναι δυστυχισμένος δεν είναι προσφορά στην ανθρωπότητα.
Να είσαι ευτυχισμένος, να σέβεσαι την ευτυχία και βοήθα τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η ευτυχία είναι ο σκοπός της ζωής —σαττσινανάντ. Οι μύστες της Ανατολής έχουν πει ότι ο Θεός έχει τρεις ποιότητες. Είναι σατ –αλήθεια–, τσιτ –συνειδητότητα– και άναντ —ευδαιμονία.
Όπου υπάρχει ευδαιμονία, εκεί βρίσκεται και ο Θεός. Όποτε βλέπεις έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, σεβάσου τον —είναι άγιος. Κι όποτε αισθάνεσαι ότι μια συνάθροιση ανθρώπων είναι γεμάτη ευδαιμονία, θεώρησέ την ιερό χώρο.

Από το " Βουτιές στον Ωκεανό της Ζωής"

Εκδόσεις: Ρέμπελ

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ


 
Η συνειδητότητα δεν μπορεί να είναι εναντίον του σώματος.
 
 Η συνειδητότητα σου εδρεύει μέσα στο σώμα. 
Αυτά τα δύο δεν μπορούν να ιδωθούν ως διαχωρισμένα μεταξύ
 τους. Σε κάθε περίπτωση, το ένα υποστηρίζει το άλλο.
 Όταν μιλάω, το χέρι μου κάνει μια κίνηση. 
Υπάρχει μια βαθιά συγχρονικότητα ανάμεσα σ’ εμένα και το
 χέρι μου.
 
Περπατάς, τρως, πίνεις κι όλα αυτά δείχνουν ότι είσαι σώμα
 και συνειδητότητα μαζί – ένα οργανικό σύνολο. Δεν μπορείς να
 βασανίζεις το σώμα και να ανυψώσεις τη συνειδητότητά σου. 
Το σώμα πρέπει να αγαπιέται. Πρέπει να είστε φίλοι. 
Είναι το σπίτι σου, πρέπει να το καθαρίζεις από όλα τα 
σκουπίδια και πρέπει να θυμάσαι ότι βρίσκεται συνεχώς στην
 υπηρεσία σου, μέρα – νύχτα. 
Ακόμα κι όταν κοιμάσαι, το σώμα δουλεύει συνεχώς για σένα, 
μετατρέποντας την τροφή σου σε αίμα, απομακρύνοντας τα 
νεκρά κύτταρα από το σώμα, φέρνοντας μέσα στο σώμα
 καινούργιο οξυγόνο, φρέσκο οξυγόνο. Κι εσύ κοιμάσαι!
 
Εκείνο κάνει το κάθε τι για την επιβίωσή σου, για τη ζωή σου,
 αν και εσύ είσαι τόσο αγνώμων, που δεν το έχεις ευχαριστήσει
 ποτέ. Αντίθετα, οι θρησκείες σε διδάσκουν να το βασανίζεις:
 «Το σώμα είναι ο εχθρός σου και πρέπει να ελευθερωθείς απ’ 
αυτό και από τις προσκολλήσεις του».
 
Γνωρίζω επίσης ότι είσαι κάτι περισσότερο από το σώμα κι ότι 
δεν υπάρχει λόγος να έχεις καμία προσκόλληση σε αυτό.
 Η αγάπη όμως δεν είναι προσκόλληση, η συμπόνια δεν είναι 
προσκόλληση. Η αγάπη και η συμπόνια είναι απολύτως 
αναγκαίες για το σώμα και για τη θρέψη του. 
Και όσο καλύτερο σώμα έχεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η 
πιθανότητα να αναπτυχθεί η συνειδητότητά σου. Είναι μια 
οργανική ενότητα.
 
Ένα εντελώς καινούργιο είδος παιδείας χρειάζεται στον κόσμο,
 όπου ο καθένας θα εισάγεται στις σιωπές της καρδιάς, μ’ άλλα 
λόγια στο διαλογισμό, όπου ο καθένας θα προετοιμάζεται να 
είναι συμπονετικός με το σώμα του. Επειδή, αν δεν είσαι 
συμπονετικός με το ίδιο σου το σώμα, δεν μπορείς να είσαι 
συμπονετικός με κανένα άλλο σώμα. Είναι ένας ζωντανός 
οργανισμός και δεν σου έχει κάνει κανένα κακό. Βρίσκεται 
συνεχώς στην υπηρεσία σου – από τότε που γεννήθηκες – 
και θα βρίσκεται στην υπηρεσία σου μέχρι το θάνατό σου. 
Θα κάνει όλα όσα θέλεις να κάνεις – ακόμα και το ανέφικτο –
 και ποτέ δεν θα σου είναι ανυπάκουο.
 
Είναι ασύλληπτη η δημιουργία ενός τέτοιου μηχανισμού, ο
 οποίος είναι τόσο υπάκουος και τόσο σοφός. 
Αν συνειδητοποιήσεις όλες τις λειτουργίες του σώματός σου,
 θα εκπλαγείς. Ποτέ δεν έχεις σκεφτεί τι κάνει το σώμα σου. 
Είναι τόσο θαυμαστό, τόσο μυστηριακό! 
Ποτέ όμως δεν έχεις κοιτάξει μέσα του. Ποτέ δεν ασχολήθηκες 
με το να εξοικειωθείς με το ίδιο σου το σώμα. Κι ύστερα 
υποκρίνεσαι πως αγαπάς άλλους ανθρώπους; Δεν μπορείς, 
επειδή εκείνοι οι άλλοι άνθρωποι σου παρουσιάζονται επίσης
 ως σώματα.
 
Το σώμα είναι το μεγαλύτερο μυστήριο σ’ ολόκληρη την ύπαρξη.
 Αυτό το μυστήριο πρέπει να αγαπηθεί – τα μυστήριά του, οι
 λειτουργίες του – να εξοικειωθείς απόλυτα μαζί του.
 
Αν μάθεις τη σοφία του σώματος και το μυστήριο του σώματος,
 θα έχεις βρει το μυστηριακό μέσα σου. Και μέσα στο μυστήριο 
 του σώματος βρίσκεται η ίδια η λάμψη της συνειδητότητάς σου.
 
Μόνο από τη στιγμή που έχεις επίγνωση της συνειδητότητάς 
σου, του είναι σου, μπορείς να έχεις σεβασμό προς τα άλλα 
ανθρώπινα όντα, προς τα άλλα ζωντανά όντα, επειδή όλα είναι
 τόσο μυστηριακά, όσο είσαι κι εσύ. Είναι απλώς διαφορετικές 
εκφράσεις, διαφορετικές εκδηλώσεις, οι οποίες κάνουν τη ζωή 
πλουσιότερη. Και από τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει βρει τη 
συνειδητότητα μέσα του, έχει βρει το κλειδί για το υπέρτατο.
 
Κάθε εκπαίδευση που δεν σε διδάσκει να αγαπάς το σώμα σου,
 που δεν σε διδάσκει να είναι συμπονετικός με το σώμα σου, 
που δεν σε διδάσκει πώς να μπαίνεις μέσα στα μυστήριά του, 
δεν θα είναι σε θέση να σε διδάξει πώς να μπεις μέσα στην
 ίδια σου τη συνειδητότητα.
 
 

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

ΟΙ ΔΕΚΑ ΜΗ-ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ ΟΣΣΟ

Αυτές οι δέκα μη-εντολές συνιστούν τη βασική μου στάση ως προς την πραγματικότητα, ως προς την απελευθέρωση του ανθρώπου από κάθε είδος πνευματικής σκλαβιάς.
1η) Ελευθερία

2η) Μοναδικότητα της ατομικότητας

3η) Αγάπη

4η) Διαλογισμός

5η) Όχι σοβαρότητα

6η) Παιχνιδιάρικη διάθεση

7η) Δημιουργικότητα

8η) Ευαισθησία

9η) Ευγνωμοσύνη

10η) Αίσθηση μυστηρίου

Συμπληρωματικές υπενθυμίσεις :

ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

 
 
Παίρνουμε τους ανθρώπους σαν δεδομένα. Όταν πρόκειται για τη γυναίκα σου, η σχέση έχει τελειώσει. Όταν πρόκειται για τον άντρα σου, η σχέση έχει τελειώσει. Δεν υπάρχει πια περιπέτεια. Ο άλλος έχει γίνει ένα πράγμα, μία ευκολία. Ο άλλος έπαψε να είναι ένα μυστήριο για έρευνα. Ο άλλος έχει παλιώσει.

Και μην ξεχνάς πως τα πάντα νεκρώνονται με τον καιρό. Στην περιφέρεια τα πράγματα παλιώνουν, αλλά το κέντρο είναι πάντα νέο. Στην περιφέρεια τίποτα δεν μένει νέο, επειδή κάθε λεπτό που περνά παλιώνει, τελματώνεται. Το κέντρο είναι πάντα νέο και φρέσκο. Η ψυχή σου δεν είναι παιδί ούτε νέος ούτε γέρος. Η ψυχή σου είναι απλώς αιώνια καινούργια. Δεν έχει ηλικία.

Μπορείς να κάνεις ένα πείραμα: Μπορεί να είσαι νέος, μπορεί να είσαι γέρος, κλείσε μόνο τα μάτια και θ’ ανακαλύψεις. Δοκίμασε να αισθανθείς τι είναι το κέντρο σου, νέο ή γέρικο; Θα αισθανθείς ότι το κέντρο δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Είναι πάντα ανανεωμένο, δε γερνά ποτέ. Γιατί; Επειδή το κέντρο δεν ανήκει στη σφαίρα του χρόνου.

Με το χρόνο, όλα τα πράγματα γερνούν. Από τη στιγμή που ο άνθρωπος γεννιέται, το σώμα έχει κιόλας αρχίσει να γερνά. Όταν λέμε πως ένα παιδί είναι μιας εβδομάδας, σημαίνει ότι έχει γεράσει κατά μία εβδομάδα. Το παιδί προχώρησε κιόλας επτά μέρες προς το θάνατο. Αργά ή γρήγορα θα πεθάνει.

Ό,τι περνάει στη σφαίρα του χρόνου, γερνάει. Τη στιγμή που μπαίνει στο χρόνο, αρχίζει να γερνάει. Το σώμα γερνάει, η περιφέρεια γερνάει. Δεν μπορείς να είσαι ερωτευμένος μαζί τους για πάντα. Το κέντρο σου, όμως είναι πάντα νέο. Είναι αιώνια νέο. Από τη στιγμή που ήρθες σε επαφή μαζί του, ανακαλύπτεις την αγάπη κάθε στιγμή. Και τότε, ο μήνας του μέλιτος δεν σταματά ποτέ. Αν σταματήσει, τότε δεν επρόκειτο καθόλου για μήνα του μέλιτος. Ήταν απλώς μια γνωριμία.

Να θυμάσαι πως, σε μία ερωτική σχέση, πάντα κατηγορείς τον άλλον, αν κάτι δεν πάει καλά. Αν κάτι δεν συμβαίνει όπως θα έπρεπε να συμβεί, ο άλλος είναι υπεύθυνος. Αυτό καταστρέφει όλες τις πιθανότητες για μελλοντική ανάπτυξη.

Να θυμάσαι πως εσύ είσαι πάντα ο υπεύθυνος. Άλλαξε τον εαυτό σου και απαλλάξου από εκείνες τις ιδιότητες που σε βάζουν σε δυσκολία. Άφησε την αγάπη να σε μεταμορφώσει.

Οι έμποροι λένε, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Εγώ θα ήθελα να σας πω: Στον κόσμο των σχέσεων εσύ έχεις πάντα άδικο και ο άλλος έχει πάντα δίκιο.

Και έτσι αισθάνονται πάντα οι αληθινοί εραστές. Αν υπάρχει αγάπη, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα έπρεπε, ο κάθε ένας νιώθει για τον εαυτό του πως κάνει κάτι λάθος. Όταν το νιώθουν και οι δύο, τότε τα κέντρα ανοίγουν, τα σύνορα συναντιόνται. Όταν όμως νομίζεις ότι ο άλλος έχει άδικο, κλείνεις και τον εαυτό σου και τον άλλον. Ο άλλος αισθάνεται ότι κι εσύ έχεις άδικο. Και οι σκέψεις είναι μεταδοτικές. Αν νομίζεις ότι ο άλλος έχει άδικο, ακόμα κι αν δεν το λες, ακόμα κι αν χαμογελάς, και δεν δείχνεις πως νομίζεις ότι ο άλλος έχει άδικο, τότε ο άλλος το καταλαβαίνει από τα μάτια σου, από τις κινήσεις σου, από το πρόσωπό σου. Ακόμα κι αν είσαι ένας ηθοποιός, μεγάλος ηθοποιός, και μπορείς να φτιάξεις το πρόσωπο, και τις κινήσεις σου ανάλογα, ακόμα και τότε, το υποσυνείδητο στέλνει συνεχώς μηνύματα: Έχεις άδικο. Κι όταν κατηγορείς τον άλλον, ο άλλος αρχίζει να αισθάνεται ότι εσύ έχεις άδικο.

Οι σχέσεις καταστρέφονται πάνω σε αυτό τον βράχο. Κι ύστερα οι άνθρωποι κλείνονται. Όταν κατηγορείς κάποιον, τότε εκείνος προστατεύει τον εαυτό του, οχυρώνεται. Τότε συμβαίνει το κλείσιμο.

Να θυμάσαι πως στην αγάπη έχεις πάντα άδικο. Και τότε υπάρχει πιθανότητα να νιώσει και ο άλλος το ίδιο. Κι όταν οι εραστές είναι κοντά, ο ένας στον άλλον, τότε οι σκέψεις κυλούν από τον έναν στον άλλον. Ακόμα κι αν δεν μιλούν και είναι σιωπηλοί, επικοινωνούν.

Η γλώσσα δεν είναι για τους εραστές, για τους ερωτευμένους. Για τους εραστές, η σιωπή είναι αρκετή. Χωρίς να λένε τίποτα, εξακολουθούν να μιλούν.

Αν πάρεις την αγάπη ως σαντάνα (θεϊκό - διαλογισμό), ως εσωτερική πειθαρχία, τότε μην κατηγορείς τον άλλον. Προσπάθησε να βρεις τι δεν πηγαίνει καλά μ’ εσένα και πέταξε εκείνο το σφάλμα από πάνω σου. Δεν θα είναι εύκολο, επειδή θα πληγώσει την υπερηφάνεια σου. Θα είναι δύσκολο, επειδή δεν θα μπορείς να είσαι κατακτητικός και κυριαρχικός. Όταν έχεις κατακτήσει τον άλλον, είσαι πιο ισχυρός. Αλλά αυτό θα καταστρέψει τον εγωισμό σου. Γι' αυτό θα είναι δύσκολο.

Η καταστροφή του εγώ, όμως, είναι ο σκοπός. Απ' όπου και να προσεγγίσεις τον εσωτερικό κόσμο, από την αγάπη, το διαλογισμό, τη γιόγκα, την προσευχή, όποιο μονοπάτι κι αν διαλέξεις, ο σκοπός είναι ο ίδιος: Η καταστροφή του εγώ. Πώς να ξεφορτωθείς τον εγωισμό σου.

Μπορεί να γίνει εύκολα με την αγάπη. Και γίνεται με φυσικότητα. Η αγάπη είναι η φυσιολογική θρησκεία. Οτιδήποτε άλλο είναι λιγότερο φυσιολογικό. Κι αν δεν μπορέσεις να δουλέψεις με την αγάπη, θα είναι δύσκολο να δουλέψεις με οτιδήποτε άλλο.

Και μην πολυσκέφτεσαι τις περασμένες ζωές, μην πολυσκέφτεσαι το μέλλον. Το παρόν είναι αρκετό. Μην σκέφτεσαι ότι η σχέση προέρχεται από το παρελθόν. Έρχεται από το παρελθόν, αλλά μην το σκέφτεσαι, επειδή τότε θα μπλεχτείς ακόμα περισσότερο. Κάνε τα πράγματα εύκολα.
Τίποτα δεν είναι αποκομμένο. Είχες σχέσεις στο παρελθόν. Αγάπησες, μίσησες, έκανες φιλίες και έκανες εχθρούς. Κι αυτό συνεχίζεται είτε το ξέρεις είτε όχι. Υπάρχει πάντα. Αλλά, αν αρχίσεις να το πολυσκέφτεσαι, θα χάσεις την παρούσα στιγμή.

Να σκέφτεσαι λοιπόν σαν να μην υπάρχει παρελθόν, και να σκέφτεσαι σαν να μην υπάρχει μέλλον. Ετούτη η στιγμή είναι ό,τι έχεις. Να φέρεσαι σαν να είναι αυτή η στιγμή το παν και βρες τη λύση: Πώς να μετασχηματίζεις την ενέργειά σου σε ένα φαινόμενο αγάπης, αυτή τη στιγμή.

Εκείνο που έχει σημασία είναι το να είσαι στο εδώ και τώρα. Βρες το δρόμο σου. Αν μπορέσεις να τον βρεις με μία σχέση, πολύ ωραία. Αν δεν μπορέσεις να τον βρεις με τις σχέσεις, τότε βρες τον με την μοναχικότητά σου. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι. Αγάπη σημαίνει να βρεις το δρόμο σου με τις σχέσεις και διαλογισμός να τον βρεις με τη μοναχικότητά σου. Αγάπη και διαλογισμός. Αυτοί είναι οι δύο δρόμοι.

Να αισθανθείς ποιος σου ταιριάζει. Τότε βάλε όλη σου την ενέργεια, και προχώρησε σ’ εκείνο τον δρόμο.

ΤΟ ΤΑΜΠΟΥ ΤΟΥ ΣΕΞ

Αγαπημένε OSHO, γιατί σ’ όλους τους αιώνες η κοινωνία επέβαλλε ταμπού στο σεξ;

- Είναι πολύ δύσκολη η ερώτηση αυτή και ταυτοχρόνως πολύ σημαντική, που αξίζει της προσοχής. Το σεξ είναι το ισχυρότερο ένστικτο του ανθρώπου. Οι πολιτικοί και οι ιερείς καταλάβαιναν εξ αρχής, ότι το σεξ είναι η πιο κινητική ενέργεια μέσα στον άνθρωπο. Συνεπώς αυτή πρέπει να ελαττωθεί, να περικοπεί. Αν επιτραπεί στον άνθρωπο η πλήρης ελευθερία στο σεξ, τότε είναι αδύνατη η κυριαρχία πάνω του. Θα είναι αδύνατο να τον μετατρέψεις σε δούλο. Δεν έχετε δει πως γίνεται αυτό; Όταν θέλετε να ζέψετε ένα βόδι σε κάρο, τι κάνετε; Τον ευνουχίζετε, του καταστρέφετε τη σεξουαλική του ενέργεια. Έχετε δει τη διαφορά μεταξύ του βοδιού και του ταύρου; Τι μεγάλη διαφορά! Το βόδι είναι απλά ένα ελεεινό φαινόμενο, ένας δούλος. Ο ταύρος είναι πανέμορφος, είναι ένα θαυμάσιο φαινόμενο, πανέμορφο φαινόμενο. Κοιτάξτε τον πως περπατάει, αυτός περπατάει σαν αυτοκράτορας! Και κοιτάξτε το βόδι, που σέρνει το κάρο… Το ίδιο είχε γίνει και με τον άνθρωπο. Το σεξουαλικό ένστικτο είχε ελαττωθεί, περικοπεί, σακατευτεί. Τώρα ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια ως ταύρος, υπάρχει ως βόδι. Και ο κάθε άνθρωπος τώρα σέρνει χίλια και ένα κάρα. Κοιτάξτε πίσω σας και θα ανακαλύψετε αυτά τα χίλια και ένα κάρα και σεις είστε δεμένοι σ’ αυτά. Γιατί δεν μπορείτε να δέσετε τον ταύρο; Ο ταύρος είναι δυνατός. Αν αυτός δει την αγελάδα, που περνάει δίπλα του, αυτός θα παρασύρει και σας και το κάρο σας και θα τρέξει στην αγελάδα. Δεν θα τον απασχολήσει καθόλου ποιος είστε σεις και δε θα σας υπακούσει. Είναι αδύνατο να κρατήσεις υπό έλεγχο τον ταύρο.

Η σεξουαλική ενέργεια είναι ενέργεια της ζωής, είναι ανεξέλεγκτη. Ενώ οι πολιτικοί και οι ιερείς δεν ενδιαφέρονται για σας, αυτοί ενδιαφέρονται να στρέψουν την ενέργειά σας στην χρήσιμη γι’ αυτούς κατεύθυνση. Γι’ αυτό και υπάρχει συγκεκριμένος μηχανισμός...

Και πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό.
Η καταπίεση του σεξ, η επιβολή σ’ αυτό των ταμπού, είναι η βάση της δουλείας του ανθρώπου. Και ο άνθρωπος είναι αδύνατο να γίνει ελεύθερος, ώσπου το σεξ του να γίνει ελεύθερο. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πραγματικά ελεύθερος, ως να αφεθεί στη φυσική της ανάπτυξη η σεξουαλική του ενέργεια.

Υπάρχουν πέντε πονηριές, με τις οποίες ο άνθρωπος κατήντησε δούλος, υπέπεσε σ’ αυτό το τερατώδες φαινόμενο και έγινε ανάπηρος.

Πρώτον:

κάντε τον άνθρωπο τόσο αδύναμο, όσο είναι δυνατό, εάν θέλετε να κυριαρχείτε πάνω του. Αν ο ιερέας ή ο πολιτικός θέλουν να κυριαρχούν πάνω σας, τότε πρέπει να σας κάνουν όσο το δυνατόν αδύναμους. Ναι, σ’ ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν εξαιρέσεις, π.χ. κατά την στρατιωτική θητεία - εδώ χρειάζονται οι εξαιρέσεις για την άμυνα κατά των εχθρών, μόνον τότε, σε άλλες περιπτώσεις – όχι. Στον στρατό επιτρέπονται πολλά πράγματα, που δεν επιτρέπονται στους άλλους ανθρώπους. Ο στρατός υπηρετεί το θάνατο και γι’ αυτό επιτρέπεται να είναι κάποιος δυνατός. Του επιτρέπεται να είναι τόσο δυνατός, όσο αυτό είναι εφικτό, γιατί χρειάζεται ώστε να σκοτώνει τους εχθρούς.

Οι άλλοι άνθρωποι είναι σακατεμένοι. Τους υποχρεώνουν να μείνουν αδύναμοι με χίλιους και δύο τρόπους. Και ο καλύτερος τρόπος να κάνεις τον άνθρωπο αδύναμο - είναι να μην παραχωρήσεις στην αγάπη την πλήρη ελευθερία. Η αγάπη είναι τροφή. Τώρα τελευταία ανακάλυψαν και οι ψυχολόγοι, πως αν δε δώσετε στο μωρό αγάπη, αυτό αδυνατίζει και γίνεται αρρωστιάρικο. Μπορείτε να του δώσετε γάλα, μπορείτε να του δώσετε φάρμακα, μπορείτε να του δώσετε τα πάντα... μόνο μη δώσετε αγάπη, μην το φιλάτε, μην το σφίγγετε στην αγκαλιά και το παιδί θα γίνεται όλο και πιο αδύναμο. Τότε αυτό θα έχει περισσότερες πιθανότητες να πεθάνει παρά να επιβιώσει. Τι έχει συμβεί; Γιατί; Πολύ απλά - όταν εσείς το αγκαλιάζετε, το φιλάτε, του δίνετε τη ζεστασιά, με κάποιον τρόπο το παιδί νοιώθει χορτάτο, αποδεκτό, αγαπητό, χρήσιμο. Το παιδί εξ αρχής αρχίζει να νοιώθει την αξία του, το παιδί αρχίζει να νοιώθει κάποιον σκοπό στη ζωή του.

Από την παιδική του ηλικία εμείς το κρατάμε πεινασμένο, δεν του δίνουμε τόση αγάπη, όση αυτό χρειάζεται. Μετά αναγκάζουμε το νεαρό άνδρα ή τη νεαρή γυναίκα να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους μέχρι να παντρευτούν. Στην ηλικία των 14 ετών αυτοί γίνονται σεξουαλικά ώριμοι. Αλλά η μόρφωση πρέπει να απορροφά περισσότερο χρόνο για ακόμη 10 χρόνια, 24 χρόνια, 25 χρόνια, τότε αυτοί θα αποκτήσουν τα ντοκτορά τους, γι’ αυτό πρέπει να τους υποχρεώνουμε να μη συνάπτουν ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους.

Η σεξουαλική ενέργεια φτάνει στο αποκορύφωμά της κάπου στην ηλικία των 18 ετών. Ποτέ πια ο άνδρας δε θα είναι τόσο ικανός και ποτέ πια η γυναίκα δε θα είναι ικανή να νοιώσει εντονότερο οργασμό, απ’ αυτόν που είναι ικανή να νοιώσει στην ηλικία περίπου των 18 ετών. Αλλά εμείς τους υποχρεώνουμε να μην κάνουν έρωτα. Υποχρεώνουμε τα αγόρια να ζουν στα δικά τους ξεχωριστά δωμάτια - οι άνδρες και οι γυναίκες κρατιούνται χωριστά - και μεταξύ αυτών των δυο άκρων βρίσκεται όλος ο μηχανισμός της αστυνομίας, των πανεπιστημίων, των γραμματέων, των διευθυντών, των εκπαιδευτικών. Αυτοί βρίσκονται στο ενδιάμεσο για να συγκρατήσουν τα αγόρια από το να πλησιάζουν τα κορίτσια, για να συγκρατήσουν τα κορίτσια από το να πλησιάζουν τα αγόρια. Γιατί; Για ποιο λόγο ανησυχούν τόσο πολύ; Αυτοί προσπαθούν να σκοτώσουν τον ταύρο και να δημιουργήσουν το βόδι.

Τον καιρό εκείνο, όταν είστε στην ηλικία των 18 ετών, φτάνετε στο αποκορύφωμα της σεξουαλικής σας ενέργειας, της ενέργειας της αγάπης σας. Τον καιρό που θα παντρευτείτε, στα 25, 26, 27… η ηλικία όλο και μεγαλώνει, μεγαλώνει. Όσο πιο πολιτισμένη είναι η χώρα, τόσο πιο πολύ εσείς περιμένετε, διότι πρέπει να μάθετε περισσότερα, πρέπει να βρείτε δουλειά, το ένα και το άλλο. Τον καιρό που παντρεύεστε, η ενέργειά σας παρουσιάζει την τέλεια πτώση.

Δεύτερον:

κρατάτε τον άνθρωπο σε τέτοια άγνοια και ψεύδος, που γίνεται δυνατό να μπορείτε εύκολα να τον εξαπατάτε. Και αν εσείς θέλετε να δημιουργήσετε κάποιον ηλίθιο - που είναι απαραίτητος στους ιερείς, τους πολιτικούς και τη συνωμοσία τους - τότε το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε, είναι να μην επιτρέπετε στον άνθρωπο να αγαπά ελεύθερα. Χωρίς την αγάπη η νοημοσύνη του ανθρώπου θα ελαττωθεί. Μήπως δεν το έχετε παρατηρήσει; Όταν ερωτεύεστε, ξαφνικά όλες οι ικανότητές σας φτάνουν στο αποκορύφωμα, στο κρεσέντο. Λίγα λεπτά πριν φαινόσασταν βλάκας και συναντήσατε μια γυναίκα… και ξαφνικά στην ύπαρξή σας ξεχύθηκε μεγάλη χαρά, ανάψατε. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όταν η αγάπη χάνεται ή δεν υπάρχει, αυτοί φτάνουν στο ελάχιστο των δυνατοτήτων τους.

Οι μεγαλύτεροι, οι εξυπνότεροι άνθρωποι είναι οι πιο σεξουαλικοί άνθρωποι. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό, διότι η ενέργεια της αγάπης στη βάση της είναι έξυπνη. Εάν εσείς δεν μπορείτε να αγαπάτε, εσείς με κάποιον τρόπο κλείνεστε, γίνεστε ψυχροί, δεν μπορείτε να ρέετε. Ο άνθρωπος ρέει, όσο αυτός αγαπά. Όταν ο άνθρωπος αγαπά, νοιώθει τέτοια σιγουριά, που μπορεί να φτάσει ως τα άστρα. Να γιατί η γυναίκα αισθάνεται μεγάλη έμπνευση, ο άνδρας αισθάνεται μεγάλη έμπνευση.

Όταν η γυναίκα αγαπά, αυτοστιγμής γίνεται πανέμορφη... αμέσως! Ένα λεπτό πριν ήταν μια απλή, συνηθισμένη γυναίκα… αλλά η αγάπη ξεχύθηκε πάνω της, λούστηκε με μια τελείως άλλη ενέργεια, γύρω της εμφανίστηκε μια νέα αύρα. Περπατάει πιο χαριτωμένα, περπατάει χορεύοντας. Στο πρόσωπό της υπάρχει φρεσκάδα, λάμπει ολόκληρη. Τα μάτια της γίνονται απίστευτα όμορφα. Το ίδιο πράγμα γίνεται και στον άνδρα.

Όταν οι άνθρωποι αγαπούν, φτάνουν στο μέγιστο. Απαγορέψτε την αγάπη να εκδηλώνεται και οι άνθρωποι θα μείνουν στο ελάχιστο. Όταν μένουν στα ελάχιστα, είναι ανόητοι, άσχετοι, δεν ανησυχούν για την γνώση. Και όταν οι άνθρωποι είναι αγράμματοι και ανόητοι, εύκολα αυταπατούνται, μπορείς εύκολα να τους εξαπατήσεις. Όταν οι άνθρωποι είναι σεξουαλικά καταπιεσμένοι, όταν καταπιέζεται η αγάπη τους, επιθυμούν παθιασμένα την άλλη ζωή, σκέπτονται τους ουρανούς, τον παράδεισο και δεν σκέπτονται να δημιουργήσουν τον παράδεισο εδώ και τώρα.

Όταν αγαπάτε, ο παράδεισος είναι εδώ και τώρα. Τότε δεν ανησυχείτε για τίποτα κι αν συμβαίνει αυτό, τότε ποιος θα πάει στον ιερέα; Τότε ποιος θα ανησυχεί ότι πρέπει να υπάρχει ο παράδεισος; Είστε ήδη εκεί, τα άλλα δε σας ενδιαφέρουν. Όταν όμως η ενέργεια της αγάπης σας είναι καταπιεσμένη, αρχίζετε να σκέπτεστε: «Εδώ δεν υπάρχει τίποτε. Το τώρα είναι κενό. Τότε κάπου πρέπει να υπάρχει κάποιος σκοπός…». Πηγαίνετε στον ιερέα και τον ρωτάτε για τους ουρανούς και κείνος σας ζωγραφίζει τη μαγευτική εικόνα των ουρανών.

Το σεξ καταπιέστηκε, γι’ αυτό μπορείτε να ενδιαφέρεστε για την άλλη ζωή. Και όταν οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την άλλη ζωή, αυτοί φυσικά δεν ενδιαφέρονται γι’ αυτήν τη ζωή. Η Τάντρα λέει: αυτή η ζωή είναι η μοναδική ζωή. Η άλλη ζωή κρύβεται πίσω απ’ αυτήν τη ζωή. Δεν είναι αντίθετή της, δεν είναι κάπου μακριά. Αυτή είναι μέσα της. Πηγαίνετε μέσα της.
Είναι αυτή!
Πηγαίνετε μέσα της και θα βρείτε την άλλη.
Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο, αυτό είναι το μήνυμα της Τάντρα. Ένα μεγάλο μήνυμα, πανέμορφο, ασύγκριτο.
Ο Θεός κρύβεται μέσα στον κόσμο. Ο Θεός κρύβεται στο εδώ και στο τώρα.
Αν αγαπάτε, θα έχετε τη δυνατότητα να το δείτε.

Τρίτο μυστικό:

Κράτα τον άνθρωπο μέσα στο μεγαλύτερο δυνατό φόβο. Και ο σίγουρος τρόπος επίτευξης του εγχειρήματος αυτού είναι να μην του επιτρέψεις να αγαπάει, διότι η αγάπη διαλύει τον κάθε φόβο... Η αγάπη είναι ο βούρδουλας του φόβου. Όταν αγαπάτε, δε φοβάστε. Όταν αγαπάτε, μπορείτε να παλέψετε με όλον τον κόσμο. Όταν αγαπάτε, νοιώθετε απεριόριστη ικανότητα στα πάντα. Όταν όμως δεν αγαπάτε, εσείς φοβάστε ακόμα και τα μικρά πράγματα. Όταν δεν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για την ασφάλεια. Όταν αγαπάτε, ενδιαφέρεστε περισσότερο για τις περιπέτειες, την έρευνα.

Στους ανθρώπους απαγορευόταν να αγαπούν, διότι αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να τους κρατούν μέσα στο φόβο. Και όταν αυτοί φοβούνται και τρέμουν, πάντα είναι γονατιστοί και κάνουν τεμενάδες στον ιερέα και στον πολιτικό. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία εναντίον μας. Οι δικοί σας πολιτικοί και ιερείς λένε: «Είμαστε εδώ για να σας εξασφαλίσουμε, να σας βοηθήσουμε να πετύχετε την καλύτερη ζωή. Είμαστε εδώ για να δημιουργήσουμε για σας την καλύτερη ζωή». Όμως αυτοί είναι οι καταστροφείς της ζωής από τη φύση τους.

Τέταρτον:

Κρατάτε τον άνθρωπο όσο γίνεται πιο δυστυχισμένο, διότι ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι μπερδεμένος, ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν εκτιμά τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος καταδικάζει τον εαυτό του, ο δυστυχισμένος άνθρωπος νοιώθει ότι έκανε κάπου λάθος. Ο δυστυχισμένος άνθρωπος δεν έχει το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια του: εσείς μπορείτε να τον στείλετε εδώ και κει, αυτός πολύ εύκολα μπορεί να παρασυρθεί από τη ροή. Και ο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι πάντα έτοιμος να τον εξουσιάσουν, να του δώσουν διαταγές, να του επιβάλλουν μια ορισμένη τάξη, διότι αυτός ξέρει: «Από μόνος μου είμαι δυστυχισμένος. Ίσως κάποιος μπορέσει να βάλει τάξη στη ζωή μου». Αυτός είναι έτοιμο θύμα.

Και πέμπτον:

Κρατάτε όσο γίνεται τους ανθρώπους μακριά μεταξύ τους, για να μην μπορέσουν να συγκεντρωθούν μαζί και να πετύχουν κάποιον σκοπό, που δεν τον εγκρίνουν οι ιερείς και οι πολιτικοί. Κρατάτε τους ανθρώπους αποξενωμένους μεταξύ τους, μην τους αφήνετε να πλησιάζουν πολύ ο ένας τον άλλον. Όταν οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι, μοναχικοί, απομακρυσμένοι μεταξύ τους, δεν μπορούν να συγκεντρωθούν μαζί. Και υπάρχουν χίλιες δυο πονηριές για να τους κρατάτε σε απόσταση.

Οι άνθρωποι φυλακίζονται σε ξεχωριστά κουτιά με μεγάλους τοίχους. Στον καθένα ορίζεται μια θέση και χίλια δυο εμπόδια. Ναι, μια ωραία πρωία, μετά από 25 χρόνια εκπαίδευσης, θα σας παραχωρήσουν το δικαίωμα να κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας. Αλλά η εκπαίδευση εισχωρεί μέσα σας τόσο βαθιά, που ξαφνικά ανακαλύπτετε, ότι δεν ξέρετε τι να κάνετε. Πώς να αγαπάτε; Δεν έχετε μάθει αυτήν την γλώσσα.

25 χρόνια αντί αγάπης - φόβου και τώρα ξαφνικά σας επιτρέπεται να το κάνετε νόμιμα - η έγκριση εδόθη και τώρα μπορείτε να αγαπάτε αυτήν τη γυναίκα. Είναι η γυναίκα σας, είστε ο άνδρας της, σας επιτρέπεται τώρα να αγαπάτε. Αλλά πού θα βάλετε τα 25 χρόνια της παραμορφωμένης εκπαίδευσης; Αυτά θα είναι εδώ.

Ναι, εσείς θα «αγαπάτε»… θα κοπιάζετε, θα κάνετε χειρονομίες. Όμως αυτά δε θα είναι εκρηκτικά, δε θα προκαλούν άμεσα οργασμό, θα είναι λίγα. Να γιατί είστε απογοητευμένοι μετά την ασχολία με την αγάπη.
Για πρώτη φορά, ο ιερέας και ο πολιτικός μπόρεσαν να τα κάνουν έτσι, που να μην μπορείτε να αγαπάτε και μετά έρχονται και κηρύσσουν, ότι στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτε. Και βέβαια το κήρυγμά τους φαίνεται απόλυτα ταιριαστό κατά την εμπειρία σας. Στην αρχή αυτοί σας δημιουργούν το αίσθημα της ματαιότητας, της απογοήτευσης και μετά… σας διδάσκουν. Και το ένα και το άλλο επιφανειακά φαίνονται λογικά.

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πονηριά, τη μεγαλύτερη που έχει παιχτεί εις βάρος του ανθρώπου. Μπορείς να πετύχεις κάθε σκοπό εμποδίζοντας τους ανθρώπους να αγαπάνε αλλήλους. Μ’ αυτά τα 5 πράγματα μπορείς να κάνεις τα πάντα με τον άνθρωπο και σ’ αυτά τα πράγματα επέβαλλαν μεγάλα ταμπού. Αυτά τα ταμπού είναι επιστημονικά μεθοδευμένα, είναι μεγάλα έργα τέχνης, φτιαγμένα με μεγάλη εξυπνάδα. Και αυτά τα ταμπού πρέπει να γίνουν κατανοητά.

Πρώτον: το κάθε ταμπού δεν είναι ορατό, είναι κρυφό. Δεν είναι ορατό, διότι αν γίνει εμφανές, δε δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο καλά, για να μην ξέρετε πως δουλεύει. Το ταμπού πρέπει να είναι κρυμμένο με τέτοιον τρόπο, που εσείς να μην μπορείτε να φανταστείτε ότι υπάρχει κάτι, που δουλεύει εναντίον σας. Το ταμπού πρέπει να πηγαίνει στο υποσυνείδητο και όχι στο συνειδητό. Πώς να το κάνεις τόσο λεπτό και αόρατο; Οι πονηριές είναι οι εξής: κατ΄ αρχάς συνεχίζουν να σας διδάσκουν, ότι η αγάπη είναι μεγάλο πράγμα, για να μην σκεφτούν ποτέ οι άνθρωποι, ότι οι ιερείς και οι πολιτικοί είναι εναντίον της αγάπης.

Συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η αγάπη είναι μεγάλη, ότι η αγάπη είναι σωστό πράγμα, αλλά μην επιτρέπετε τις καταστάσεις, όπου η αγάπη μπορεί να συμβεί, μην αφήνετε να παρουσιαστεί μια τέτοια δυνατότητα. Μην αφήνετε να εκδηλωθεί μια τέτοια δυνατότητα και συνεχίστε να διδάσκετε, ότι η τροφή είναι θαυμάσια, ότι το φαγητό είναι μεγάλη απόλαυση - «Φάτε όσο μπορείτε καλύτερα» - αλλά μην τους αφήνετε τίποτε να φάνε. Κρατάτε τους ανθρώπους πεινασμένους και συνεχίστε να μιλάτε περί της αγάπης.
Γι’ αυτό όλοι οι ιερείς συνεχίζουν να μιλούν περί της αγάπης. Η αγάπη διδάσκεται τόσο πλατιά, όσο τίποτε άλλο, έρχεται μετά από το Θεό, αλλά απορρίπτεται η ίδια η δυνατότητα γι' αυτή να συμβεί. Ανοικτά υποστηρίζεται και στα κρυφά της κόβουν τις ρίζες. Να που βρίσκεται το αριστούργημα.

Κανένας ιερεύς δε σας λέει πως μπορείς να προκαλέσεις το κακό. Είναι σα να λέτε στο δέντρο: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις και να χαίρεσαι» και ταυτοχρόνως, του κόβετε τις ρίζες για να μην μπορέσει το δέντρο να γίνει πράσινο. Και όταν το δέντρο δεν είναι πράσινο πια, εσείς μπορείτε να ωρύεστε: «Άκου δω! Δε μας άκουσες, δεν ακολούθησες τις συμβουλές μας». Όλοι μας συνεχίζουμε να λέμε: «Να είσαι πράσινο, να ανθίζεις, να χαίρεσαι, να χορεύεις...» και μέσα μας σκεπτόμαστε πώς να κόψουμε τις ρίζες.

Η αγάπη απορρίπτεται τόσο έντονα… ενώ η αγάπη είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο και δεν πρέπει να απορρίπτεται. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πέντε άτομα, αυτός πρέπει να αγαπάει τα πέντε. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πενήντα, αυτός πρέπει να αγαπάει πενήντα. Αν ο άνθρωπος μπορεί να αγαπάει πεντακόσιους, αυτός πρέπει να αγαπάει πεντακόσιους. Η αγάπη είναι τόσο σπάνια, που όσο εσείς μπορείτε να τη διαδώσετε πιο πολύ, τόσο το καλύτερο.

Αλλά υπάρχει και η μεγάλη πονηριά. Είστε στριμωγμένοι σε πολύ στενά πλαίσια, στη γωνία: μπορείτε να αγαπάτε μόνον τη γυναίκα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον τον άντρα σας, μπορείτε να αγαπάτε μόνον αυτό ή εκείνο, οι περιοριστικοί όροι είναι πάρα πολλοί. Εάν υπήρχε νόμος, που θα σας επέτρεπε να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τη γυναίκα σας ή να αναπνέετε μόνον όταν είστε με τον άντρα σας, τότε η αναπνοή θα ήταν αδύνατη, θα είχατε πεθάνει. Και δε θα μπορούσατε να αναπνέετε ούτε και τότε, όταν θα ήσασταν με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας. Πρέπει να αναπνέετε 24 ώρες το 24ωρο. Όσο πιο πολύ εσείς αναπνέετε, τόσο μεγαλύτερη ικανότητα θα έχετε να αναπνέετε όταν είστε με τον/την σύζυγό σας.
Να αγαπάτε.

Εμφανίζεται τότε μια άλλη πονηριά: σας λένε περί της «υπέρτατης» αγάπης και καταστρέφουν εκείνον, που εσείς αγαπάτε. Σας λένε, ότι πρέπει να απορρίπτετε αυτόν που αγαπάτε: η σωματική αγάπη είναι κακό, ενώ η πνευματική αγάπη καλό. Σας ερωτώ: έχετε δει μήπως πνεύμα χωρίς το σώμα; Είδατε σεις ποτέ ένα σπίτι χωρίς τα θεμέλια; Αυτός που εσείς αγαπάτε, είναι η βάση του ανώτατου. Το σώμα είναι το καταφύγιό σας, το πνεύμα ζει μέσα στο σώμα μαζί με το σώμα. Είστε πνεύμα, στο οποίο εδόθη ένα σώμα και σώμα, στο οποίο εδόθη ένα πνεύμα. Είσαστε μαζί. Αυτός που αγαπάτε, είναι και υπέρτατος και αυτά τα πράγματα είναι αδιαχώριστα, είναι ένα… είναι σκαλοπάτια μιας κλίμακας.

Είναι αυτό που η Τάντρα θέλει να γίνει κατανοητό: ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να απορρίπτεται, ο αγαπημένος άνθρωπος δεν μπορεί να μετατραπεί σε κάτι το ανώτατο. Ο αγαπημένος άνθρωπος είναι κάτι ωραίο. Εάν σας πλήγωσαν με τον αγαπημένο σας άνθρωπο, η ατέλεια βρίσκεται μέσα σας και όχι μέσα του. Αν σας πλήγωσαν μ’ αυτόν, τότε κάτι υπάρχει μέσα σας. Κινηθείτε.

Το σεξ δεν είναι κάτι το κακό, με σας συμβαίνει κάτι το κακό, αν σας πλήγωσαν εδώ. Κινηθείτε προς τα υψηλότερα. Το υπέρτατο δεν είναι κατά του αγαπημένου σας. Ο αγαπημένος άνθρωπος δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει το υπέρτατο.

Αυτές οι πονηριές δημιούργησαν πολλά άλλα προβλήματα. Κάθε φορά που εσείς αγαπάτε, νοιώθετε κάποια ενοχή, εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής. Όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε προς την αγάπη πλήρως, το αίσθημα της ενοχής σας εμποδίζει, σας συγκρατεί. Ακόμη και όταν κάνετε έρωτα με τη γυναίκα σας ή τον άντρα σας, υπάρχει το αίσθημα της ενοχής: εσείς ξέρετε, ότι αυτό είναι αμαρτία, εσείς ξέρετε, ότι κάνετε κάτι το μη σωστό. Οι άγιοι δεν το κάνουν, άρα εσείς είστε αμαρτωλός. Γι’ αυτό εσείς δεν μπορείτε να κινηθείτε ολοκληρωτικά ακόμη και τότε, όταν σας επιτρέπεται άνωθεν να αγαπάτε τη γυναίκα σας. Όταν μέσα σας εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, πίσω σας κρύβεται ο ιερέας, αυτός σας τραβάει από κει, σας τραβάει με τα αόρατα νήματα. Όταν εμφανίζεται το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να νοιώθετε, ότι δεν κάνετε το σωστό, χάνετε την αξιοπρέπειά σας, χάνετε την αυτοεκτίμησή σας.

Και εμφανίζεται ένα άλλο πρόβλημα: όταν υπάρχει το αίσθημα της ενοχής, εσείς αρχίζετε να παίζετε θέατρο. Οι μητέρες και οι πατέρες δεν επέτρεπαν στα παιδιά τους να ξέρουν, ότι αυτοί κάνουν έρωτα, έπαιζαν θέατρο, παρίσταναν, ότι η αγάπη δεν υπάρχει. Τα παιδιά μαθαίνουν αργά ή νωρίς για την ανειλικρίνειά τους. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν για την ανειλικρίνεια, χάνουν όλη την εμπιστοσύνη, νοιώθουν, ότι τους ξεγέλασαν. Και μετά οι γονείς λέγουν, ότι τα παιδιά δεν τους σέβονται. Εσείς είστε η αιτία αυτού του φαινομένου, πώς μπορούν μετά τα παιδιά να σας σέβονται; Τους κοροϊδεύατε με κάθε δυνατό τρόπο, ήσασταν ανειλικρινείς μαζί τους, τους φερθήκατε πρόστυχα. Τους λέγατε, πως δεν πρέπει να ερωτεύονται:
- «Προσέχετε!» και όλον αυτόν τον καιρό κάνατε έρωτα. Και θα έλθει αργά ή νωρίς η μέρα, όταν αυτά θα καταλάβουν, πως ακόμη και οι γονείς τους δεν ήταν αληθινοί μαζί τους. Γιατί τότε φωνάζετε, ότι τα παιδιά σας δε σας σέβονται;

Στην αρχή, το αίσθημα της ενοχής δημιουργεί την ανειλικρίνεια, μετά η ανειλικρίνεια δημιουργεί την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων. Ακόμη και το παιδί, το ίδιο το δικό σας παιδί δε θα σας συμπονά. Εμφανίζεται το εμπόδιο - εσείς παίζεται θέατρο. Όλοι παίζουν θέατρο… Κάποια στιγμή θα φτάσετε στην γνώση, ότι εσείς απλά παίζετε θέατρο το ίδιο, όπως και οι άλλοι. Όταν οι πάντες παίζουν θέατρο, τι σόι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Όταν όλοι είναι ψεύτικοι, τι σχέσεις μπορούν να υπάρχουν μεταξύ σας; Πώς μπορείτε να είσαστε φιλικοί, όταν παντού επικρατεί το ψέμα; Αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα με τόση κακία, γίνεστε κακός και παντού βλέπετε τη δουλειά του διαβόλου.
Και στον καθένα υπάρχει το ψεύτικο πρόσωπο, κανείς δεν είναι αληθινός.

Ο καθένας φοράει μια μάσκα, κανείς δε δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Νοιώθετε την ενοχή, ξέρετε, ότι παίζετε θέατρο, ο καθένας νοιώθει την ενοχή και ο καθένας μοιάζει πια με την αποκρουστική πληγή. Τώρα είναι πανεύκολο πράγμα να μετατρέψεις τους ανθρώπους σε σκλάβους, να τους κάνεις κλητήρες, διοικητές των σταθμών τραίνων, διευθυντές των σχολείων, επιτηρητές της εφοριακής αστυνομίας, βουλευτές, υπουργούς, κυβερνήτες, προέδρους. Τώρα είναι πανεύκολο να τους διαλύσεις. Τους καταστρέφετε αρχίζοντας από τις ρίζες. Το σεξ είναι η ρίζα, από δω προήλθε η ονομασία «muladchara». Muladchara σημαίνει = ριζική ενέργεια.

Στους απλούς ανθρώπους δεν είχε επιτραπεί στην πραγματικότητα, να ασχολούνται με τον έρωτα. Αυτό είναι πολύ καλό πράγμα γι’ αυτούς. Όμως το πρόβλημα είναι στο εξής: όταν εσείς, οι εξουσιαστές, δηλητηριάζετε όλον τον κανονικό κόσμο, τότε κι εσείς οι ίδιοι δηλητηριάζεστε. Όταν εσείς δηλητηριάζετε τον αέρα, με τον οποίο αναπνέουν οι απλοί άνθρωποι, τότε ο αέρας, που αναπνέει ο βασιλιάς, θα είναι επίσης δηλητηριασμένος. Δεν μπορούν να διαχωριστούν αυτά τα πράγματα, τα πάντα είναι ενιαία. Όταν ο ιερέας δηλητηριάζει τους απλούς ανθρώπους, στο τέλος δηλητηριάζεται και ο ίδιος. Όταν ο πολιτικός δηλητηριάζει τον αέρα, που αναπνέουν οι απλοί άνθρωπο, στο τέλος και αυτός θα αναπνέει τον ίδιο αέρα. Άλλος αέρας δεν υπάρχει, αυτός είναι ένας για όλους.

Όταν εσείς καταπιέζετε την επιφάνεια, τότε τα πάντα πηγαίνουν βαθιά μέσα, στο υποσυνείδητο. Όλα είναι εδώ. Το σεξ δεν έχει καταστραφεί. Ευτυχώς δεν έχει καταστραφεί, έχει μόνο δηλητηριαστεί. Δεν μπορεί να καταστραφεί, είναι η ενέργεια της ζωής. Είχε βρωμισθεί και μπορεί να καθαρθεί.

Τα προβλήματα στη ζωή σας μπορούν να εντοπισθούν κυρίως στα δικά σας τα σεξουαλικά προβλήματα.
Μπορείτε να λύνετε τα άλλα προβλήματα, αλλά ποτέ δε θα είστε ικανοί να τα λύσετε, διότι αυτά δεν είναι τα πραγματικά προβλήματα.
Και όταν λύσετε τα σεξουαλικά σας προβλήματα, θα εξαφανιστούν όλα τα προβλήματα, διότι εσείς λύσατε το βασικό πρόβλημα.
Αλλά εσείς τρέμετε απ’ το φόβο να τα αντικρίσετε.
Είναι απλό: αν μπορείτε να τα κοιτάξετε εξ αποστάσεως, είναι τόσο απλό, τόσο απλό όπως αυτή η ιστορία.
Το σεξ είναι η ρίζα των περισσοτέρων προβλημάτων σας.
Πώς θέλετε να είναι διαφορετικά, όταν το δηλητηρίαζαν για χιλιάδες χρόνια;
Χρειάζεται η μεγάλη κάθαρση.
Η Τάντρα μπορεί να καθαρίσει τη σεξουαλική σας ενέργεια.
Ακούστε το μήνυμα της Τάντρα, προσπαθήστε να το καταλάβετε.

Είναι το μεγάλο επαναστατικό μήνυμα.

Το μήνυμα αυτό στρέφεται εναντίον όλων των ιερέων και πολιτικών.

Αυτό στρέφεται εναντίoν όλων των δηλητηριαστών, που σκότωσαν όλη τη χαρά στη γη μόνον και μόνο για ένα πράγμα, ο άνθρωπος έπρεπε για το συμφέρον τους, να μετατραπεί και να υποβιβαστεί σε δούλο.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία να αγαπάτε.

Απαιτείτε πίσω την ελευθερία σας να είστε οι εαυτοί σας και τότε, η ζωή θα πάψει να είναι το πρόβλημα.

Αυτό είναι το μυστικό.

Αυτή είναι η έκσταση.

Αυτή είναι η ευλογία. 


 

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ



Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποδεχτούν τον εαυτό τους, επειδή δεν μπορούν να αποδεχτούν τους άλλους όπως είναι και συνεχώς τους κατακρίνουν. Αυτά πάνε μαζί. Αν κατηγορείς τους άλλους, θα νιώθεις ενοχές, αλλά και θα κατακρίνεις διαρκώς τον εαυτό σου.
Μη με ρωτάς πόσο καιρό θα πάρει. Αυτός είναι ένας πονηρός τρόπος να συνεχίσεις να αναβάλλεις. Δεν χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται κατανόηση, και αυτή η κατανόηση είναι δυνατή τώρα, αυτή εδώ τη στιγμή. Παράτα την κριτική και αμέσως θα χαθούν όλες οι ενοχές σου. Πηγαίνουν μαζί.
Ο κριτικός νους κρίνει τους πάντες, ακόμα και τον εαυτό του. Το κάθε τι μοιάζει να είναι λάθος, το κάθε τι μοιάζει να είναι αρνητικό. Πάντα μετράει τα αγκάθια και δεν κοιτάζει ποτέ το τριαντάφυλλο. Δεν υπάρχει χρόνος να δει το τριαντάφυλλο, όταν σε όλη του τη ζωή μετράει αγκάθια.
Εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσένα. Αν το θέλεις στ' αλήθεια, μπορεί να συμβεί αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Αν όμως το αναβάλλεις, τότε πιθανόν δεν θα συμβεί ποτέ. Ή τώρα ή ποτέ!

Ενοχές προς τους γονείς

Καταρχήν, οι μητέρες και οι πατέρες απαιτούν πάρα πολλά, περισσότερα από όσα είναι δυνατό να δώσουν τα παιδιά. Εκείνοι σε αγαπούν επειδή είσαι παιδί τους, εσύ όμως δε μπορείς να τους αγαπήσεις με τον ίδιο τρόπο, επειδή εκείνοι δεν είναι δικά σου παιδιά. Εσύ θα αγαπάς τα δικά σου παιδιά και θα ξανασυμβεί το ίδιο, επειδή το ποτάμι πηγαίνει πάντα μπροστά, δε μπορεί να γυρίσει ποτέ προς τα πίσω.
Επειδή όμως η μητέρα σε αγαπά, νομίζει ότι πρέπει να την αγαπάς και εσύ με τον ίδιο τρόπο, οπότε απαιτεί αυτή την αγάπη. Και όσο περισσότερο απαιτεί αυτή την αγάπη, τόσο λιγότερο ικανός είσαι να της επιστρέψεις την αγάπη, οπότε θα σου δημιουργήσει όλο και μεγαλύτερο συναίσθημα ενοχής. Γι' αυτό ξέχνα εντελώς αυτή την ιδέα. Δεν μπορείς να την αγαπήσεις με τον τρόπο που σ' αγαπάει εκείνη και δεν υπάρχει τίποτα στραβό σ' αυτό. Αυτό συμβαίνει σε κάθε παιδί. Έτσι θέλει η φύση να συμβαίνει.
Αν τα παιδιά αγαπούσαν πάρα πολύ τους γονείς τους, δε θα είχαν την ικανότητα να αγαπήσουν τα δικά τους παιδιά. Αυτό θα ήταν επικίνδυνο για την επιβίωση του είδους. Ούτε η μητέρα σου αγαπούσε την μητέρα της το ίδιο. Το περισσότερο που μπορεί να είναι κανείς είναι να είσαι ευγενική και συμπονετική, η αγάπη όμως δεν πηγαίνει προς τα πίσω. Μπορεί κανείς να δείχνει σεβασμό, για την ακρίβεια, πρέπει να δείχνει σεβασμό, η αγάπη όμως δεν μπορεί να απαιτηθεί. Από τη στιγμή που θα καταλάβεις ότι η αγάπη δεν είναι εκβιάζεται, θα εξαφανιστεί το συναίσθημα της ενοχής και θα νιώσεις απλώς φυσιολογικά.
Αν συμβαίνει διαφορετικά, τότε χρειάζεσαι θεραπεία. Υπάρχουν άνθρωποι που προσκολλώνται πολύ στους γονείς τους, πράγμα που τους κάνει άρρωστους ψυχολογικά. Αν μία γυναίκα αγαπά υπερβολικά τη μητέρα της, δεν θα είναι ικανή να αγαπήσει έναν άντρα, επειδή θα βλέπει συνεχώς ότι η μητέρα της υποφέρει, πράγμα που θα δημιουργεί ένας είδος διαμάχης μέσα της. Αν αγαπήσει έναν άντρα, καθώς η αγάπη της θα κυλάει προς τον άντρα, θα νιώθει ένοχη. Έτσι, υπάρχουν μερικές γυναίκες που παραμένουν προσκολλημένες στη μητέρα τους και στον πατέρα τους, όπως επίσης υπάρχουν και άντρες, που μένουν προσκολλημένοι στους γονείς τους.
Αυτοί είναι άρρωστοι άνθρωποι. Ποτέ δε θα χαρούν τη ζωή και θα είναι συνεχώς θυμωμένοι με τους γονείς τους. Βαθιά μέσα τους, θα είναι δολοφονικοί. Θα ελπίζουν: «Μία μέρα, όταν η μητέρα μου πεθάνει ή όταν πεθάνει ο πατέρας μου, θα είμαι ελεύθερος». Βέβαια αυτά δε θα τα λένε σε κανέναν, ούτε στον εαυτό τους, θα καραδοκεί όμως η σκέψη στο ασυνείδητό τους, επειδή αυτή φαίνεται η μοναδική πιθανότητα να νιώσουν ελεύθεροι. Το να σκέφτεσαι το θάνατο των γονιών σου δεν είναι καλό, αλλά αυτό συμβαίνει, όταν είσαι υπερβολικά προσκολλημένος σ' εκείνους.
Δεν υπάρχει λόγος για όλα αυτά. Το μόνο που χρειάζεται είναι να τους τιμάς και να τους σέβεσαι. Αυτό είναι όλο. Νοιάσου τους, πρόσφερέ τους αυτό που μπορείς, αλλά μη νιώθεις καμία ενοχή.
Όταν νιώθεις ενοχή φέρεσαι απαίσια. Δες την ουσία: επειδή νιώθεις ενοχές, νιώθεις ότι η παρουσία τους σου καταστρέφει τη χαρά. Η μητέρα σου γίνεται ενόχληση για σένα και όποτε βλεπόσαστε, αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι απαίσια, αυτό είναι φυσικό επακόλουθο.
'Yστερα, όταν μένεις μόνη, νιώθεις ακόμα πιο απαίσια, οπότε αισθάνεσαι ακόμα περισσότερες ενοχές. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος. Νιώθεις περισσότερες ενοχές, οπότε την επόμενη φορά συμπεριφέρεσαι ακόμη πιο απαίσια και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχει τέλος! Παράτα τις ενοχές. Είσαι απολύτως φυσιολογική. Έτσι είναι τα πράγματα.
Δεν είναι ότι η μητέρα και ο πατέρας δεν έχουν κάνει τίποτα. Έχουν κάνει πάρα πολλά, ιδιαίτερα η μητέρα έχει προσφέρει πάρα πολλά, αλλά ήτανε χαρά της. Το να σε θηλάσει, το να σε μεγαλώσει ήτανε η δική της χαρά. Ανταμείφθηκε ήδη. Δεν χρειάζεται να της δοθεί τίποτα άλλο. Δεν τίθεται ζήτημα του να της δώσεις εσύ. Η μητέρα σου έχει ήδη απολαύσει όλες εκείνες τις στιγμές. Όταν ήταν έγκυος, το απολάμβανε, όταν σε γέννησε, ήταν ευτυχισμένη, επειδή έγινε μητέρα και ολοκληρώθηκε. Όταν σε μεγάλωνε ήταν ευτυχισμένη. Ανταμείφθηκε ήδη. Γι' αυτό λοιπόν, μη νιώθεις ενοχές. Εκεί χρειάζεται να αλλάξεις το νου σου. Παράτα εντελώς τις ενοχές και τότε θα νιώσεις να συμβαίνει μία σπουδαία μεταμόρφωση: Θα νιώσεις συμπόνια για την καημένη τη γυναίκα, που έχει κάνει πάρα πολλά. Θα νιώσεις σεβασμό για κείνη. Εξαιτίας της ήρθες στον κόσμο. Δεν τίθεται όμως θέμα ενοχής, και όταν τη συναντάς, θα το κάνεις επειδή σου δίνει χαρά, ποτέ από καθήκον. Ποτέ δε θα το κάνεις επειδή πρέπει. Μόνο όταν νιώσεις αληθινή χαρά, θα συναντηθείς μαζί της.
Είναι προτιμότερο να είστε ευτυχισμένες για μερικές στιγμές, παρά να συμπεριφέρεσαι απαίσια επί ώρες, κάνοντας τη δυστυχισμένη. Να είσαι λίγο περισσότερο συνειδητή!
Ενοχές προς το σύντροφο
-Μόλις χώρισα με το φίλο μου και είμαι αναστατωμένη, γιατί δεν ξέρω τι να κάνω. Εκείνος θέλει να είμαστε μαζί, αλλά εγώ δεν ξέρω καν αν τον αγαπώ. Για την ακρίβεια, δεν ξέρω καν τι είναι αγάπη.

Αυτό που λες είναι πολύ σωστό και είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους. Κανείς δεν ξέρει τι είναι αγάπη, επειδή το να ξέρεις τι είναι αγάπη, σημαίνει ότι ξέρεις τι είναι θεός. Το να γνωρίζεις τι είναι αγάπη είναι το να γνωρίζεις όλα εκείνα που αξίζει να γνωρίζεις. Οι άνθρωποι έχουν απλώς την ψευδαίσθηση ότι γνωρίζουν τι είναι αγάπη.
Η αληθινή αγάπη αρχίζει μόνο όταν είσαι ικανός να μείνεις μόνος σου. Τότε εξαφανίζεται η ανάγκη και εμφανίζεται το μοίρασμα. Όταν μπορείς να είσαι μόνος, τότε δεν έχεις ανάγκη τον άλλο, δε λαχταράς τον άλλο. Αν δεν εμφανιστεί κανείς, θα είσαι το ίδιο ευτυχισμένος και δεν θα έχει καμία σημασία αν υπάρχει κάποιος κοντά σου ή όχι. Μόνο τότε μπορεί να συμβεί η αγάπη. Τότε αρχίζεις ν' ανθίζεις, να ξεχειλίζεις και να έρχεται το δώρο της αγάπης. Η αγάπη είναι δώρο, δεν είναι ανάγκη. Πρέπει λοιπόν να περάσεις από πολλές αγάπες του πρώτου είδους, γι' αυτό μην πεις ποτέ ότι δεν θέλεις να σχετίζεσαι με κανέναν, αλλιώς το δεύτερο δεν θα συμβεί ποτέ. Το δεύτερο χρειάζεται ένα είδος αλατοπίπερου, που συμβαίνει μόνο μέσα από το πρώτο. Αν χάσεις το πρώτο, δεν θα γνωρίσεις ποτέ το δεύτερο, επειδή το πρώτο είναι το πρώτο βήμα και πρέπει κανείς να το υπομείνει.
Πρέπει να περάσεις από κάθε στάδιο και κάθε στάδιο πρέπει να γίνει κατανοητό και πρέπει να ωριμάσεις σε πολλά στάδια, πριν φτάσεις στην υπέρτατη αγάπη. Γι' αυτό αν ο φίλος σου θέλει να ήσαστε μαζί, που σημαίνει ότι σου αρέσει και του αρέσεις, τότε ας είσαστε μαζί. Και μη δίνεις σημασία στο τι λέει. Να προσέχεις πάντα τη δική σου καρδιά, γιατί εκεί πρέπει να ζεις.
Μπορεί να σ' αγαπάει η μπορεί να του αρέσεις, αλλά να μην σου αρέσει εσένα. Μερικές φορές συμβαίνει να αρέσεις τόσο πολύ σε κάποιον, που αρχίζεις να νιώθεις ενοχές. Του αρέσεις τόσο πολύ, εσένα όμως δε σου αρέσει καθόλου. Τι τέρας πρέπει να είσαι! Πως μπορείς να μην το αγαπάς; Του αρέσεις και κλαίει και υποφέρει τόσο πολύ για σένα, που πρέπει να υποκύψεις. Αυτό όμως δεν βοηθά καθόλου. Άκου την καρδιά σου.
Ποτέ να μη νιώθεις ενοχές.
Τι μπορείς να κάνεις; Αν δε σου αρέσει, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν δε νιώθεις καμία επιθυμία για εκείνον, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να του πεις ότι λυπάσαι για κείνον, αλλά πρέπει να χτυπήσει μία άλλη πόρτα και του λες αντίο. Πάντοτε να ακούς την καρδιά σου, αλλιώς θα καταπιέζεσαι.
Μερικές φορές, ο άλλος μπορεί να το χρησιμοποιήσει απλώς σαν στρατηγική και να κλαίει και να χτυπιέται και να λέει πως θ' αυτοκτονήσει χωρίς εσένα. Και αν το πει και το ξαναπεί κάμποσες φορές, στο τέλος νιώθεις ενοχές και αναγκάζεσαι να υποκύψεις. Ποτέ όμως δεν θα είσαι ευτυχισμένος, και αν δεν είσαι ευτυχισμένος, δεν θα του επιτρέψεις ποτέ να είναι ευτυχισμένος ούτε κι εκείνος. Όλο αυτό είναι σκέτη ανοησία. Παρατήρησέ τον λοιπόν και αν δε νιώθεις πως σου αρέσει, πως τον επιθυμείς, πως τον αγαπάς, αν απλώς νιώθεις στοργή και οίκτο, τότε είναι καιρός να φύγεις.
Ποτέ να μην είσαι με έναν άνθρωπο από οίκτο, αλλιώς θα είναι καταστροφικό για σένα. Το μίσος είναι καλύτερο από τον οίκτο. Αν μισείς κάποιον, είναι πολύ πιθανό να τον αγαπήσεις μία μέρα, επειδή το μίσος είναι αναποδογυρισμένη αγάπη. Ο οίκτος όμως είναι έρημος. Η αγάπη δεν ανθίζει ποτέ από οίκτο.
Πολλές φορές η αγάπη ανθίζει από το μίσος, επειδή και το μίσος ανθίζει πολλές φορές από την αγάπη - είναι σύντροφοι. Ο οίκτος όμως είναι έξω από τον κόσμο της αγάπης. Είναι υπολογιστικός. Είναι υπόθεση του νου. Μην έχεις οίκτο λοιπόν  και μη λυπάσαι.
Απλώς άκου την καρδιά σου και πήγαινε σύμφωνα μ' αυτήν. Και ναι, θα νιώσει δυστυχισμένος, αλλά τι μ' αυτό; Εσύ τι μπορείς να κάνεις; Είναι προτιμότερο να βγεις το συντομότερο από τη ζωή του, ώστε να αρχίσει να νιώθει δυστυχισμένος για κάποια άλλη, αλλιώς θα νιώθει δυστυχισμένος εξαιτίας σου. Γιατί να χάνει τον καιρό του; Άφησέ τον να μετακινηθεί σε κάποια άλλη, με την οποία ίσως νιώσει μεγαλύτερη συνάφεια.
Αν όμως νιώθεις πως σου αρέσει, τότε συνέχισε. Πρέπει να αποφασίσεις. Βλέπω όμως ότι μπορείς ν' αποφασίσεις, γιατί έχεις καθαρότητα. Τελικά, το μόνο που βοηθά είναι η καθαρότητα. Τίποτε άλλο.

Η ενοχή της χαράς


Οι ενοχές είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο καθένας. Ολόκληρο το παρελθόν της ανθρωπότητας είναι στηριγμένο στις ενοχές και κάθε γενιά συνεχίζει να μεταβιβάζει τις αρρώστιες της στη νέα. Κι αυτές συσσωρεύονται όλο και περισσότερο. Έτσι, κάθε νέα γενιά είναι όλο και πιο φορτωμένη από την προηγούμενη.
Οι ενοχές όμως είναι μία από τις βασικές στρατηγικές των παπάδων για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους. Οι παπάδες δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τις ενοχές. Όταν νιώθεις ενοχές, να θυμάσαι ότι τα χέρια του παπά είναι γύρω από το λαιμό σου. Σε σκοτώνει. Οι ενοχές είναι μία στρατηγική για να εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους, για να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε σκλάβους. Προσπάθησε να καταλάβεις το μηχανισμό. Μόνο με την κατανόηση θα μπορέσεις να ξεφύγεις.
Τι ακριβώς είναι η ενοχή;
Καταρχήν είναι επίκριση της ζωής, είναι συμπεριφορά αρνητική προς τη ζωή. Σου έχουν πει ότι κάτι είναι βασικά λάθος με τη ζωή σου. Σου έχουνε πει ότι γεννήθηκες αμαρτωλός. Σου έχουν πει ότι δεν μπορεί να βγει τίποτα καλό από τη ζωή σου - τη δίκη σου ούτε κανενός άλλου. Τίποτα εφικτό δεν είναι σε αυτή τη γη. Γι' αυτό πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή - το Χριστό ή τον Κρίσνα - πρέπει να βρεις έναν ελευθερωτή που να μπορεί να σε ελευθερώσει από τον εαυτό σου, που να μπορεί να σε πάει στο θεό. Η ζωή λένε, δεν αξίζει να τη ζεις, απόφυγέ την! Αν ζεις, θα βουλιάζεις όλο και περισσότερο στην αμαρτία. Και όταν αισθάνεσαι να σε τραβάει η ζωή, γεννιέται η ενοχή. Αρχίζεις να νιώθεις πως κάτι κάνεις στραβά.
Η ζωή όμως είναι πανέμορφη. Είναι φυσικό να σε τραβάει η ζωή. Είναι φυσικό να είσαι ερωτευμένος. Είναι φυσικό να χαίρεσαι, να γελάς, να χορεύεις. Όλα όσα είναι φυσικά όμως καταδικάζονται. Πρέπει να πας εναντίον της φύσης σου - αυτό σου διδάσκουν εδώ και αιώνες. Οι πουριτανοί έχουν δηλητηριάσει τις φυσικές πηγές της ζωής. Σε έχουν στρέψει εναντίον του ίδιου σου του εαυτού. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα πράγματα. Αν ερωτευτείς μία γυναίκα, κάνεις αμαρτία, κάνεις λάθος. Αν σε γοητεύει το όμορφο πρόσωπο μίας γυναίκας ή ενός άντρα, τότε νιώθεις ενοχές. Τι κάνεις, αυτό είναι αμαρτία!
Αν είσαι παντρεμένος, τότε ακόμα περισσότερο. Έχεις σύζυγο, της έχεις παραδοθεί. Τώρα είναι αδύνατο και να αναγνωρίσεις την ομορφιά μίας άλλης γυναίκας. Θα πας σπίτι και θα νιώθεις ένοχος. Δεν έχεις κάνει τίποτα, απλώς είδες μία όμορφη γυναίκα να περνάει! Θα νιώσεις ενοχές, θα μπεις σε άμυνα. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, θα προσπαθήσεις να κρυφτείς. Δεν θα επιτρέψεις στη γυναίκα σου να μάθει, ότι στο δρόμο είδες μία όμορφη γυναίκα και αυτό σου έδωσε μεγάλη χαρά, επειδή αν της το πεις, θα μπεις σε μπελάδες. Γιατί να μπεις σε μπελάδες; Θα πεις ψέματα, θα νιώσεις ενοχές πάλι, επειδή είπες ψέματα και κανείς δεν πρέπει να λέει ψέματα στη γυναίκα του. Η μία ενοχή δημιουργεί την άλλη και πάει λέγοντας. Και συνεχίζεται χωρίς τέλος. Τότε γίνεσαι ενοχικός. Κουβαλάς στην καρδιά σου βουνά ενοχών.
Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλα τα ιερατεία.Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να ελευθερωθείς από όλο το παρελθόν. Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να γίνει ένα, επειδή τότε εξαφανίζεται ο διχασμός.
Το να ελευθερωθείς από τις ενοχές, σημαίνει να παρατήσεις τη εσωτερική σύγκρουση. Τότε υπάρχει μεγάλη χαρά, επειδή δεν πολεμάς άλλο πια με τον εαυτό σου. Αρχίζεις να ζεις.
Πως μπορείς να ζήσεις, όταν πολεμάς διαρκώς;
Μπορείς να ζήσεις μόνο όταν εγκαταλείψεις τον πόλεμο. Τότε η ζωή έχει το δικό της ρυθμό, έχει τη δικής μελωδία. Και η ζωή είναι τέτοια ευλογία! και μόνο μέσα σ' αυτή την αρμονία, όταν είσαι ένα, χωρίς ενοχές, χωρίς καταπίεση, χωρίς ταμπού, χωρίς αναστολές, χωρίς παπάδες να ανακατεύονται με τη ζωή σου - ινδουιστές, μωαμεθανούς, χριστιανούς - όταν είσαι αφέντης του εαυτού σου, τότε μόνο μπορείς να έρθεις σε επαφή με το θείο.

Οι Ενοχές είναι παιχνίδι του Εγώ


Όλες οι ενοχές δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παιχνίδι του εγώ, επειδή υπονοούν ότι έχεις εσύ τον έλεγχο όσων σου συμβαίνουν. Αν όμως δεν έχεις αποκρυσταλλωμένο εγώ, τότε είσαι σαν φτερό στον άνεμο. Πηγαίνεις όπου φυσάει ο άνεμος. Το φτερό δεν μπορεί να πει πως ήθελε να πάει νότια αλλά πήγε βόρεια και νιώθει ενοχές! Οτιδήποτε έχει συμβεί, δεν έγινε εξαιτίας σου, αλλά το έκαναν οι περιστάσεις. Νιώσε ταπεινά, άφησε τα δάκρυα να κυλήσουν, αλλά μη νιώθεις ενοχές. Τα δάκρυα θα ξεπλύνουν και θα καθαρίσουν την καρδιά σου. Παράτα το εγώ και χαλάρωσε. Αν γίνεις συνειδητός, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Όταν είσαι συνειδητός, δεν μπορείς ποτέ να κάνεις πράγματα για τα οποία να νιώσεις ενοχές.
Και όταν δεν είσαι συνειδητός, πως μπορείς να κάνεις οτιδήποτε, για το οποίο δεν θα νιώσεις ενοχές; Όλο το ζήτημα λοιπόν είναι η συνειδητότητα και η έλλειψη αυτής. Γι' αυτό γίνε περισσότερο συνειδητός και περισσότερο ταπεινός. Αν συμβεί κάτι, που δεν μπορείς να το αποφύγεις, δέξου το ταπεινά. Και για να συγχωρεθείς, κλάψε, θρήνησε , αλλά μη νιώθεις ενοχές. Οι ενοχές είναι ο τρόπος του εγώ. Και μ' αυτό τον τρόπο το εγώ αποκαθιστά τον εαυτό του. Για παράδειγμα, ο καθένας έχει μία εικόνα, μία χρυσή εικόνα του εαυτού του - ότι είναι πάρα πολύ όμορφος ή ότι είναι άγιος. Όταν ξαφνικά βρίσκεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι που είναι εναντίον αυτής της εικόνας, τι μπορείς να κάνεις; Νιώθεις λοιπόν ενοχές.
Αυτό που λες είναι ότι δεν εγκρίνεις αυτό που έκανες και πως αν είχες τη δυνατότητα θα το άλλαζες. Η εικόνα σου γκρεμίστηκε μπροστά στα ίδια σου τα μάτια. Με το να αισθάνεσαι ενοχές όμως, νομίζεις ότι αποκαθιστάς την εικόνα σου. Αυτό που λες είναι ναι θύμωσες, αλλά αφού νιώθεις ενοχές,  δεν είσαι και τόσο κακός άνθρωπος... Επιστρέφεις και πάλι στην παλιά σου εικόνα, εξωραΐζοντας την. Θα βρεθείς στην ίδια κατάσταση και πάλι θα ενθρονίσεις το εγώ σου και αυτό θα συνεχίζεται ξανά και ξανά. Οι άνθρωποι θυμώνουν και μετανιώνουν, θυμώνουν και μετανιώνουν και πάλι θυμώνουν - ένας φαύλος κύκλος.
Μην κατακρίνεις τον εαυτό σου, απλώς νιώσε ταπεινά. Μπορείς να νιώσεις τη διαφορά; Οι άνθρωποι συνήθως μεγαλοποιούν και "απολαμβάνουν" τις ενοχές τους.
Αν διαβάσεις τις «Εξομολογήσεις» του αγίου Αυγουστίνου, θα δεις ότι δεν έχει κάνει πολλές αμαρτίες, απλώς υπερβάλλει, επειδή μόνο ένας μεγάλος αμαρτωλός μπορεί να γίνει μεγάλος άγιος. Δεν υπάρχει λόγος να γίνεις άγιος, ούτε λόγος να γίνεις αμαρτωλός.
Βρίσκομαι εδώ για να σε βοηθήσω να γίνεις απλά φυσιολογικός. Δε με ενδιαφέρει να σε κάνω άγιο!
Αρκετά μ' αυτή την ανοησία! Εσύ μπορείς να θέλεις να γίνει άγιος, εμένα όμως δεν μ' ενδιαφέρει καθόλου.

Άλλο ενοχή και άλλο ντροπή (αιδώς, αισχύνη)




Η ζωή είναι εύκολη για τον άνθρωπο που  ντρέπεται (σέβεται τον εαυτό του).Αυτή η βουδιστική ιδέα της ντροπής πρέπει να γίνει κατανοητή, σε αντίθεση με τη χριστιανική ιδέα της ενοχής. Στα λεξικά μοιάζει να είναι συνώνυμη, αλλά δεν είναι. Η ντροπή (εσωτερική συνείδηση) είναι ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο. Η ενοχή (εξωτερική συνείδηση) επιβάλλεται πάνω σου από τους άλλους. Είναι μία συνωμοσία ανάμεσα στους πολιτικούς και τους παπάδες, για να κρατάνε την ανθρωπότητα σκλαβωμένη για πάντα.
Σου δημιουργούνε ενοχές και σου δημιουργούν το μεγάλο φόβο της αμαρτίας. Σε κατηγορούν, σε κάνουν να φοβάσαι, δηλητηριάζουν τις ίδιες σου τις ρίζες με την ιδέα της ενοχής. Καταστρέφουν κάθε δυνατότητά σου για να χαρείς, να γελάσεις και να γιορτάσεις. Οι κατηγορίες τους είναι τέτοιες, που το γέλιο μοιάζει να είναι αμαρτία. Οι χριστιανοί λένε ότι ο Χριστός δε γέλασε ποτέ. Ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος. Ήξερε να γελά, ν' αγαπά και του άρεσε να ζει γιορτινά. Αγαπούσε το φαγητό και το ποτό. Πρέπει να χόρευε, να αστειευόταν με τους φίλους του, με τους μαθητές του. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν είχε χιούμορ, επειδή μου είναι αδύνατο να φανταστώ έναν πνευματικό άνθρωπο χωρίς χιούμορ. Η αίσθηση του χιούμορ είναι μία από τις θεμελιώδεις ποιότητες ενός πνευματικού ανθρώπου.
Υπάρχει ένα μυστικό. Αν μπορείς να κάνεις την ανθρωπότητα να νιώσει ένοχη, εσύ παραμένεις ο δυνατός. Ο ένοχος είναι πάντα έτοιμος να υπηρετήσει τους δυνατούς. Ο ένοχος δεν έχει αρκετό κουράγιο να είναι επαναστάτης , αυτό είναι το μυστικό.
Μόνο ένας ευτυχισμένος άνθρωπος μπορεί να είναι επαναστάτης. Οι παπάδες και πολιτικοί πρέπει να είχαν ανακαλύψει αυτό το μυστικό πριν από πολλά χρόνια, επειδή το έχουν εξασκήσει επί αιώνες και έχουν καταστρέψει όλη την ομορφιά της ανθρώπινης ψυχής.
Να θυμάσαι, όταν ο Βούδας μιλάει για ντροπή, δεν εννοεί ενοχή. Η ντροπή είναι ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο. Η ενοχή επιβάλλεται από τους άλλους, ενώ η ντροπή είναι δική σου εμπειρία. Η ντροπή είναι εσωτερική, ενώ η ενοχή είναι εξωτερική. Η ντροπή δεν έχει να κάνει με τους άλλους, αλλά έρχεται από τη δική σου κατανόηση: «Τι κάνω στον εαυτό μου; Τι κάνω στη ζωή μου; Πως τη χαραμίζω έτσι Δεν έχει σχέση ούτε με χριστιανούς ούτε με ινδουιστές ούτε με μωαμεθανούς παπάδες. Έχει να κάνει με τη δική σου συνειδητότητα. Δεν έχει καμία σχέση με τους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας. Έχει σχέση με τη συνειδητότητά σου, όχι με τη συνείδηση.
Η ενοχή είναι μέρος της συνείδησης και η συνείδηση είναι δημιουργημένη από τους άλλους. Έχεις ινδουιστική συνείδηση, μωαμεθανική, ζαϊνιστική, αλλά η συνειδητότητα είναι απλά συνειδητότητα. Δεν υπάρχει ινδουιστική ή μωαμεθανική συνειδητότητα.
Η συνειδητότητα σε κάνει να αντιληφθείς αυτό που κάνεις στον εαυτό σου. Και όταν δεις ότι καταστρέφεις τις τρομερές σου δυνατότητες, τότε ντρέπεσαι και νιώθεις μία αγωνία, που σε βοηθά να ωριμάσεις. Για πρώτη φορά, σου δίνει το όραμα των δυνατοτήτων σου, μία στιγμιαία ματιά από τις κορυφές της ύπαρξης.
Η ενοχή απλώς λέει ότι είσαι αμαρτωλός. Το συναίσθημα της ντροπής όμως δείχνει απλά ότι δεν χρειάζεται να είσαι αμαρτωλός, αλλά ότι προορίζεσαι να γίνεις άγιος. Αν είσαι αμαρτωλός είναι μόνο και μόνο από την έλλειψη συνειδητότητάς σου. Δεν είσαι αμαρτωλός επειδή η κοινωνία ακολουθεί μία συγκεκριμένη ηθική κι εσύ δεν την ακολουθείς.
Η ενοχή όμως σου δημιουργεί διπλή προσωπικότητα. Άλλος άνθρωπος είσαι επιφανειακά και άλλος είσαι στο βάθος. Έτσι διχάζεσαι. Η ενοχή δημιουργεί σύγκρουση. Και ολόκληρη η ανθρωπότητα υποφέρει από αντίφαση, για τον απλό λόγο ότι έχουμε δημιουργήσει τόσο πολλές και βαθιές ενοχές, που έχουμε χωρίσει τον άνθρωπο στα δύο. Το ένα μέρος του είναι το κοινωνικό, το τυπικό: Πηγαίνει εκκλησία και ακολουθεί τους κανόνες, όσο είναι εφικτό. Από την πίσω πόρτα όμως, ζει μία εντελώς διαφορετική ζωή, ακριβώς αντίθετη από αυτήν που κηρύσσει.
Η ιδέα της ντροπής (με την έννοια που εξηγήθηκε) δεν δημιουργεί ποτέ διαμάχη μέσα σου, ποτέ δεν προκαλεί κανένα χάσμα. Αυτό δημιουργεί πρόκληση,  σου λέει: «Σήκω, γιατί είναι δικαιώμά σου. Φτάσε στις κορυφές, είναι δικές σου. Αυτές οι κορυφές είναι το σπίτι σου. Τι κάνεις σ'αυτές τις κοιλάδες; Γιατί συνωστίζεσαι με τα ζώα; Μπορείς να πετάξεις. Έχεις φτερά
Η ενοχή κατηγορεί αυτό που είναι λάθος σ' εσένα. Η ιδέα της ντροπής  σε κάνει να αντιληφθείς αυτό που είναι εφικτό. Η ενοχή συνεχίζει να σε φέρνει συνεχώς στο παρελθόν ξανά και ξανά. Η ιδέα της ντροπής σε φέρνει στο παρόν και  απελευθερώνει τις ενέργειές σου στο μέλλον. Είναι εντελώς διαφορετική.