Καλώς ήρθατε στην OSHOLAND

Η Osholand είναι ένας Τόπος που εκφράζει το Όραμα του Όσσο για τον καινούργιο άνθρωπο και την καινούργια ανθρωπότητα. Η χώρα του homo novus. « Ο παλιός άνθρωπος πεθαίνει, και δεν υπάρχει λόγος να τον βοηθήσουμε να επιβιώσει πλέον. Ο παλιός άνθρωπος είναι ετοιμοθάνατος: μην θρηνείς γι΄αυτόν, βοήθησέ τον να πεθάνει. Γιατί μόνο με τον θάνατο τού παλιού μπορεί να γεννηθεί ο καινούργιος. Η παύση του παλιού αποτελεί την αρχή τού καινούργιου.
Ο άνθρωπος έχει ζήσει έως τώρα όχι αληθινά, όχι αυθεντικά΄ ο άνθρωπος έχει ζήσει πολύ ψεύτικη ζωή. Ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη παθολογία, ο άνθρωπος έχει ζήσει με μεγάλη αρρώστια. Και δεν υπάρχει λόγος να ζούμε με αυτή την παθολογία΄ μπορούμε να βγούμε από τη φυλακή, γιατί τη φυλακή τη φτιάξαμε με τα ίδια μας τα χέρια. Βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή επειδή έχουμε αποφασίσει να βρισκόμαστε μέσα στη φυλακή γιατί έχουμε πιστέψει ότι η φυλακή δεν είναι φυλακή αλλά σπίτι μας».

Το μήνυμα του Όσσο προς την ανθρωπότητα είναι: « φτάνει πια. Αφυπνίσου! Δες τι έχει κάνει ο άνθρωπος στον ίδιο τον άνθρωπο. Μέσα σε τρεις χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος έχει κάνει πέντε χιλιάδες πολέμους. Δεν μπορείς να την πεις υγιή αυτή την ανθρωπότητα. Και μόνο καμιά φορά εδώ κι εκεί άνθισε κάποιος Βούδδας. Αν μόνο καμιά φορά δίνει μέσα στον κήπο λουλούδια κάποιο φυτό, και κατά τα άλλα, όλος ο κήπος μένει δίχως λουλούδια, θα τον πεις κήπο αυτόν; Κάτι πολύ βασικό έχει πάει στραβά. Κάθε άνθρωπος γεννιέται για να γίνει Βούδδας: τίποτε λιγότερο από τούτο δεν πρόκειται να σε ικανοποιήσει».
Γίνε και εσύ πολίτης της Osholand και ενσάρκωσε το μήνυμα της Πνευματικής Αφύπνισης.

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ποιός ήταν τελικά ο Όσσο;



Παραθέτω μια  επιστολή που έλαβα και η οποία αναπαράγει τις γνωστές ενστάσεις και τους προβληματισμούς σχετικά με τον "σκανδαλώδη"   βίο και την  "αντισυμβατική"  διδασκαλία του  Όσσο. Η απάντησή μου , μακράν από την πληρότητα των αντεπιχειρημάτων , αποτελεί μόνο μια σύντομη προσωπική  μαρτυρία του "φαινομένου Όσσο", που συνεχίζει να έλκει  αυξανόμενο ενδιαφέρον, αλλά και να προκαλεί ισχυρές αντιπαραθέσεις. 



Αγαπητέ Γιάννη


Ο Όσσο με την ρητορική του ικανότητα και την σαγηνευτική του εμφάνιση και στο όνομα της ελευθερίας και της πνευματικότητας ξεγέλασε πολύ κόσμο οδηγώντας τους σε ανόητες πράξεις.

Πολύ εύκολα θα μπορούσα να σου δείξω τις αντιφάσεις και τους παραλογισμούς στα λεγόμενα και στις πράξεις του αλλά δεν το βρίσκω σκόπιμο να το κάνω. Βέβαια μπορείς να ισχυριστείς ότι ακόμη και οι αντιφάσεις του είχαν κάποιο σκοπό. Αγαπητέ Γιάννη αυτά δεν έχουν τελειωμό, μόνο στο φως της διάκρισης μπορεί να δει κανείς τι είναι αληθινό και τι όχι, τι είναι παράνοια και τι αγνή λογική.

Θα σου πω μόνο σχετικά με την πνευματοποίηση της ύλης, διότι από ότι καταλαβαίνω αυτό είναι που περισσότερο φαίνεται να σε συναρπάζει στον Όσσο, δηλαδή το ταίριασμα της πνευματικότητας με την επίγεια ζωή.

Πνευματοποίηση της ύλης δεν είναι να έχεις 90 ROLS ROYS και να κάνεις αχαλίνωτο σεξ δήθεν για να σπάσεις ταμπού και άλλες ιστορίες του δάσους. Ούτε είναι να απολαμβάνεις αισθησιακές απολαύσεις , με μια δήθεν εσωτερική κατάσταση αφύπνισης.

Πνευματοποίηση της ύλης είναι να ενσαρκώσεις την κοσμική διάνοια σε αυτό το φυσικό σώμα· είναι να διαλυθεί κάθε προσωπική και εγωική θέληση και να εκδηλώνεται άμεσα η θεϊκή θέληση μέσα από το νου και την καρδιά.

Και ακόμη περισσότερο, πνευματοποίηση της ύλης είναι η μετατροπή των λεπτοφυών σωμάτων, αλλά και του φυσικού σώματος σε πνεύμα· δηλαδή τα σώματα να γίνουν αθάνατα όπως είναι και το πνεύμα.


Δηλαδή να γίνει ο άνθρωπος ένας ενσαρκωμένος Θεός!!!


Δεν έχει έρθει ακόμη η ώρα και η ωριμότητα σε αυτό τον πλανήτη να πραγματοποιηθούν αυτά που αναφέρω, αλλά είναι στο πεπρωμένο κάθε ανθρωπότητας, στο τέλος του κοσμικού κύκλου, να φτάσει σε αυτό το επίπεδο εξέλιξης.

Αγαπητέ αδελφέ κοίταξε καλά μέσα σου τι σε ελκύει στην διδασκαλία του Όσσο. Δες αν έχεις σεξουαλικές ή άλλες επιθυμίες  που θα ήθελες να ζήσεις. Δεν είναι εύκολο πράγμα η εξερεύνηση του υποσυνείδητου και του ασυνείδητου και η απελευθέρωση από την πλάνη.

Δεν λέω πως είναι κακό να έχει κανείς επιθυμίες, αλλά αν θέλεις πραγματικά την  τελειότητα πρέπει να ελευθερωθείς από όλα αυτά που σε κρατούν  δεμένο στην ψευδαίσθηση.


Με αγάπη

Nityamuktananda



ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
 
Αγαπητέ Nityamuktananda (Μ.Ε.),

Έχεις απόλυτο δίκιο! Ο Όσσο με τη σαγήνη του με ξεγέλασε , όπως και χιλιάδες άλλους ανά τον κόσμο. Το αξιοπερίεργο είναι πως η πλειονότητα των θυμάτων του είναι ανώτατης μόρφωσης και υψηλής καλλιέργειας. Μου έκλεψε  όλες τις ψευδαισθήσεις και με άφησε με την κενή συνειδητότητα. Επίσης με οδήγησε σε πολλές ανόητες συμπεριφορές . Έτσι έπαψα να ενδιαφέρομαι για τη δόξα και τον πλούτο. Άρχισα να σκορπάω το  χρόνο  μου σε δραστηριότητες που δεν μου επέφεραν κανένα υλικό όφελος. Δεν σκέφτομαι πλέον το μέλλον και δεν με απασχολεί καθόλου το παρελθόν. Αδιαφορώ για τη γνώμη των άλλων και ζω σύμφωνα με την εσωτερική μου διαίσθηση.
Δεν σου κρύβω πως όταν πρωτοήλθα σε επαφή με τη διδασκαλία του ήλπιζα να αποκτήσω μια συνεκτική και ολοκληρωμένη φιλοσοφία.. Αντ’ αυτού ο αθεόφοβος διασκέδαζε να μας γκρεμίζει, με τις συνειδητές αντιφάσεις του, κάθε νοητικό οικοδόμημα που με κόπο χτίζαμε από τα λόγια του! Σαν τον Σίσυφο βλέπαμε ανήμποροι τον ογκόλιθο της διανοητικής μας προσπάθειας να κατρακυλά στην πεδιάδα της άγνοιας. Και σαν να μην έφτανε αυτό ήταν και αυτή η παράξενη συμπεριφορά του, με τις προκλητικές δηλώσεις και τα σόκιν ανέκδοτα! Πως να μιλήσεις ανοιχτά για ένα πνευματικό δάσκαλο που επιδείκνυε 93 ROLS ROYS και υποστήριζε τη σεξουαλική απελευθέρωση;  Οι πολυτελείς ρόμπες του και τα ακριβά ρολόγια σε καμία περίπτωση δεν ταίριαζαν με την εικόνα του καλοκάγαθου και ασκητικού γκουρού που καλλιεργούσα στην φαντασία μου. Αργότερα αντιλήφθηκα  τι εκπαιδευτικό παιχνίδι έπαιζε με τις προκαταλήψεις, τα ταμπού  και τις φαντασιώσεις μας...
Δεν ήταν λίγες οι φορές που μπήκα στον πειρασμό να απομακρυνθώ από αυτόν τον αναρχικό σαγηνευτή του πνεύματος, αλλά κάτι με συγκρατούσε τελικά. Τι ήταν αυτό;
Δεν ήταν η θαυμάσια ρητορική του, μήτε η μαγνητική του αύρα. Δεν ήταν η αίσθηση χαρούμενης γαλήνης που εξέπεμπε και η βαθιά γνώση του για όλα τα φιλοσοφικά και μεταφυσικά συστήματα. Ήταν αυτή η απερίγραπτη αίσθηση ψυχικής ανάτασης και απόλυτης ελευθερίας που μου χάριζε . Και το σπουδαιότερο απ’ όλα είναι ότι αυτή η αίσθηση έγινε μια μόνιμη κατάσταση που με ακολουθεί σαν σκιά. Δεν ξέρω τι μαγικά έκανε αλλά το αποτέλεσμα ήταν αναμφισβήτητο και μόνιμο.
Αυτή η αίσθηση μοιάζει πολύ με την «πνευματοποίηση της ύλης», που αναφέρεις, αυτή «τη διάλυση της εγωικής θέλησης και την εκδήλωση  της θεϊκής θέλησης μέσα από το νου και την καρδιά».
Την «αθανασία» του φυσικού σώματος την χαρίζω σε όσους είναι προσκολλημένοι με την υλική τους υπόσταση. 
  Αυτή είναι η προσωπική μαρτυρία μου. Μιλώντας με άλλους «φίλους» του, διαπίστωσα ότι ο καθένας είχε απορροφήσει κάτι ιδιαίτερο που προσάρμοσε στη ζωή του, όπως μπορούσε καλύτερα. Ο Όσσο λειτουργεί σαν καθρέπτης. Υπάρχουν τόσοι «Όσσο» , όσοι και οι παρατηρητές του. Έτσι μπορείς «να δεις» τον φωτισμένο Μύστη ή τον επιδέξιο τσαρλατάνο, τον σοφό ή τον απατεώνα. Παρόμοιος καθρέφτης υπήρξε και ο άλλος μεγάλος «κατεργάρης δάσκαλος», ο ελληνοπόντιος Γεώργιος Γεωργιάδης (Γκουρτζίεφ), του οποίου ο Όσσο εφήρμοσε πολλές τεχνικές και μεθόδους.
Αγαπητέ αδελφέ κοίταξε καλά μέσα σου και ψάξε να βρεις τι σε κάνει να πιστεύεις ότι κατέχεις την μόνη αλήθεια . Δεν θα ήταν καλύτερο να γνωρίσεις πρώτα τον Εαυτό σου, πριν ξεκινήσεις την  εκστρατεία σωτηρίας των άλλων;
Να είσαι πάντα καλά
Με αγάπη
Γιάννης

Υ.Γ. Αν οι ανωτέρω φτωχές σκέψεις δεν επαρκούν για να φωτίσουν το μυστήριο του «σκανδάλου της διδασκαλίας του Όσσο», μπορείς να διαβάσεις και το σχετικό άρθρο που έχω γράψει :
 http://autognosia.pblogs.gr/2011/01/to-skandalo-ths-didaskalias-toy-osso.html

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Ο Όσσο για τον πλούτο




Η θέση του Όσσο για τον πλούτο (όπως και για όλα τα θέματα) δεν είναι μονόπλευρη και μανιχαϊστική (καλό-κακό). Πολλοί που δεν έχουν μελετήσει σε βάθος και σε έκταση τη διδασκαλία του καταλήγουν εύκολα σε λανθασμένα συμπεράσματα. Η ίδια η επίδειξη πολυτέλειας, μέρος μιας έξυπνης θεατρικής πρόκλησης, ενίσχυσε σε μεγάλο βαθμό την πεποίθηση ότι ο Όσσο λάτρευε τον πλούτο και την τρυφηλή ζωή. Τίποτε πιο ανακριβές. 
Η καθημερινότητά του υπήρξε παράδειγμα ολιγάρκειας και απλότητας. Η δίαιτά του απέριττη, η ζωή του αφοσιωμένη στην καθημερινή διδασκαλία, το πρόγραμμά του μονότονα σταθερό. Τότε γιατί όλη αυτή η παρεξήγηση;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα θα πρέπει να λάβουμε υπ’οψιν ορισμένα δεδομένα.  Κατ’ αρχάς ο Όσσο ήθελε να ταρακουνήσει τη μοιρολατρία της Ινδίας που ανύψωνε τη φτώχια και την εξαθλίωση σε πνευματική αρετή.
Κατά δεύτερο λόγο η διδασκαλία του είναι Ταντρική , δηλαδή αποσκοπεί όχι στην άρνηση της ύλης, αλλά στην πνευματικοποίησή της. Ο Ζορμπάς ο Βούδας είναι μια προσπάθεια παντρέματος της υλικής Δύσης με την πνευματική Ανατολή. Μ’αυτό το σκεπτικό ο στόχος πρέπει είναι η πλήρης ευημερία, τόσο υλική όσο και πνευματική. Δεν γίνεσαι περισσότερο άγιος απαρνούμενος την περιουσία σου, αλλά εγκαταλείποντας  το πυρετώδες κυνήγι των επιθυμιών.
Γι’ αυτόν δεν είναι ο υλικός κόσμος από τον οποίο πρέπει να παραιτηθούμε , αλλά από το παρελθόν μας , τους προγραμματισμούς και τα συστήματα πεποιθήσεων που επιβάλλει κάθε γενιά στην επόμενη.  Η υλική ευμάρεια (δίκαια κατανεμημένη) θα εξασφαλίσει στους ανθρώπους τον απαραίτητο χρόνο να ασχοληθούν με τις πραγματικά ανθρώπινες ανάγκες, όπως συνέβη στην κλασική Αθήνα.   Ο πλούτος τότε γίνεται ένα μέσον για την δημιουργία τέχνης, επιστήμης, πολιτισμού, πνευματικότητας.
Κατά τρίτο λόγο πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δηλώσεις του είναι συχνά ειρωνικά απόλυτες και συνειδητά υπερβολικές , γιατί δεν αποσκοπούν στην ακρίβεια αλλά στην αφύπνιση των συνειδήσεων.….. Φάσκει και αντιφάσκει γιατί δεν θέλει να χτιστεί μια δογματική διδασκαλία, ένας άλλος –ισμός, που θα φέρει το όνομά του. Και πραγματικά τα κατάφερε θαυμάσια! Είναι σχεδόν αδύνατο να κάνεις μια σύνοψη και κατηγοριοποίηση των διδασκαλιών του. Το μόνο που σου μένει ξεφυλλίζοντας  τα ποιητικά βιβλία του δεν είναι δυσνόητες φιλοσοφικές έννοιες,  αλλά  ένα άρωμα ελευθερίας, αγάπης , ευγνωμοσύνης και χαράς.

Για την καλύτερη προσέγγιση του θέματος σας παραθέτω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα  από συνεντεύξεις και ομιλίες του :

Συνέντευξη στον ιταλό δημοσιογράφο
Enzo Biagi  (12/01/1986) στην Kατμαντού, στο Νεπάλ.

Biagi. Τι κάνατε για να γίνετε τόσο πλούσιοι εσύ και η κοινότητά σου;

OSHO: Δεν κάναμε τίποτα για να πλουτίσουμε. Μόνο οι πλούσιοι γίνονται έλκονται από μένα, επειδή είναι μόνο οι έξυπνοι άνθρωποι έλκονται από μένα. Πρέπει να καταλάβετε ότι υπάρχει μια ιεράρχηση των αξιών. Δεν διερωτάστε ποτέ : "Γιατί οι φτωχοί δεν προσελκύονται από τα έργα του Πικάσο;" Ούτε διερωτάστε  «Γιατί ένας ζητιάνος δεν ενδιαφέρεται για τη μουσική του Μότσαρτ;" Ωστόσο, εξακολουθείτε να διερωτάστε γιατί μόνο οι πλούσιοι, καλλιεργημένοι, έξυπνοι, μορφωμένοι, έλκονται από μένα. Η πνευματικότητα είναι η υπέρτατη πολυτέλεια.
Προφανώς, προσελκύονται μόνο άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα.. Δεν ταιριάζει στους φτωχούς, οι φτωχοί δεν χρειάζονται την πνευματικότητα. Και στο όνομα της θρησκείας στους φτωχούς δόθηκε μόνο όπιο και παρηγοριά. Στο όνομα της θρησκείας στους φτωχούς έχει δοθεί κάτι ψεύτικο, ένα υποκατάστατο. Στο  φτωχό, που πεθαίνει από την πείνα, που είναι άρρωστος, κουρασμένος, δεν αρμόζει η αληθινή πνευματικότητα. Δεν μπορεί να ενδιαφέρεται για πτήσεις της συνειδητότητας. Θέλει κάτι να φάει, θέλει ένα σπίτι, ρούχα. Κάνει κρύο είναι  γυμνός  και εσείς θα του μιλήσετε για διαλογισμό και συνειδητότητα ; Θα πάτε να του μιλήσετε για το πώς να κατακτήσει  τις υψηλότερες κορυφές του Είναι; Είναι απλά παράλογο!
Επομένως, δεν είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποί μου μηχανεύτηκαν κάτι για να  πλουτίσουν... Στην πραγματικότητα, ο καθένας που έρχεται σε μένα είναι ήδη πλούσιος. Και για αυτό τον λόγο έρχεται σε μένα: η αληθινή πνευματικότητα αρχίζει μόνο όταν είστε κουρασμένοι από τα πλούτη σας, όταν έχετε όλα αυτά που τα χρήματα μπορούν  να σας δώσουν  και εντούτοις αισθάνεστε άδειοι . Έχετε ό, τι μπορεί να αποκτηθεί , ωστόσο ανακαλύπτετε ότι σας λείπει κάτι που τα χρήματα δεν μπορούν να σας δώσουν, έτσι πρέπει να δοκιμάσετε άλλες κατευθύνσεις.
Όταν το χρήμα σας έδωσαν  τα πάντα,  όταν αγγίζετε  το μέγιστο των δυνατοτήτων του, το παιχνίδι τελειώνει: σύντομα αρχίζετε  να βαριέστε και να κουράζεστε. Σε εκείνο το σημείο, ή θα αυτοκτονήσετε, ή θα αρχίσετε μια αναζήτηση που μπορεί να σας οδηγήσει σε έναν άνθρωπο σαν κι εμένα. Εγώ έλκω τους πλούσιους και δεν  παρέχω κανένα όπιο σε όποιον έρχεται, και εξ αιτίας αυτού, ο   τρόπος ζωής μου δεν ταιριάζει στους φτωχούς.


Από το «Τάντρα, η υπέρτατη κατανόηση» :
-------------------------------------------------------
«Δεν είμαι μονόπλευρο άτομο. Δεν είμαι ούτε υπέρ του εσωτερικού, ούτε υπέρ του εξωτερικού, είμαι υπέρ και των  δύο μαζί.  Μπορεί κανείς να είναι πλούσιος και μέσα και έξω ταυτόχρονα. Ο πλούτος είναι όμορφος. Ο εξωτερικό πλούτος είναι όμορφος ακριβώς όπως και οι εσωτερικός πλούτος είναι όμορφος. Δεν υπάρχει τίποτε κακό στη δημιουργία χρήματος».

«Ο φτωχός είναι αναγκασμένος να είναι δυστυχισμένος χωρίς καμία επιλογή. Ο πλούσιος μπορεί να διαλέξει τη δυστυχία που του αρέσει, αυτή είναι η μόνη διαφορά» . 

«Ο πνευματικός άνθρωπος ζει σαν αυτοκράτορας, μοιράζοντας, δίνοντας, κάνοντας ελεημοσύνες».

«Τα πράγματα δεν είναι ούτε καλά, ούτε κακά. Η ιδιότητα του καλού και του κακού υιοθετείται από σένα. Τα πράγματα δεν είναι ούτε ωραία ούτε άσχημα, είναι απλά όπως είναι-η ιδιότητα της ομορφιάς ή της ασχήμιας εισάγεται από σένα, είναι η ερμηνεία σου.»


"Γιατί οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι;"

"Όταν κάποιος είναι πλούσιος, δεν χρειάζεται να είναι έξυπνος. Και αυτό είναι μια μεγάλη ανακούφιση. Γι 'αυτό οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι.
Κανείς δεν θέλει να είναι έξυπνος. Ο πλούτος του επιτρέπει να είναι ηλίθιος. Μπορείτε να δείτε τα πρόσωπα των πλουσίων - θα βρείτε πάντα ένα είδος λεπτής βλακείας. Όσο πιο πλούσιο είναι ένα άτομο, τόσο περισσότερο θα διαπιστώσετε ότι δεν ζει, φυτοζωεί. Δεν θα βρείτε τη ζωντάνια  στα μάτια του.
Οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι ώστε να μπορούν να αντέξουν οικονομικά να είναι ηλίθιοι - είναι μια μεγάλη ανακούφιση. Ποιός νοιάζεται να γίνει πλούσιος, αν θέλει πραγματικά να είναι ευφυής; Αν ο πλούτος έρχεται ως συνέπεια της ευφυΐας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα - αλλά ποιος δίνει σημασία σ 'αυτό; Δεν είναι ένας  άμεσος στόχος.  Και η διαφορά είναι μεγάλη. Οι ευφυείς άνθρωποι, επίσης, μπορούν να γίνουν πλούσιοι. Η νοημοσύνη είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ πλούτος – οτιδήποτε  κάνουν, ευδοκιμεί. Έτσι θα γίνουν πλούσιοι, αλλά ο πλούτος τους έχει μια διαφορετική ποιότητα: απολαμβάνουν τον πλούτο τους, χρησιμοποιούν τον πλούτο τους. Ένα άτομο που απλά θέλει να είναι πλούσιο θα γίνει πλούσιο, αλλά δεν θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει τον πλούτο σωστά- δεν θα έχει αρκετή νοημοσύνη. Στην πραγματικότητα προσπαθούσε να γίνει πλούσιο, έτσι ώστε να μην  χρειάζεται να είναι έξυπνο.
Εάν ένα έξυπνο άτομο γίνεται πλούσιο τότε ο πλούτος του ανοίγει μεγάλες πόρτες - της μουσικής, της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης, της γλυπτικής, της ποίησης. Όλα αυτά γίνονται διαθέσιμα. Αλλά ο στόχος δεν θα πρέπει να είναι ο πλούτος. Ο στόχος πρέπει πάντα να είναι πιο ζωή, ευφυής ζωή, συνειδητή ζωή, άφθονη ζωή. "

OSHO
(Take It Easy, Τόμος 2, κεφάλαιο 12)

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Για να πετάξεις θέλεις δυο φτερά



Οι επαγγελματίες σαν κι εμένα χρησιμοποιούμε πολύ την ευφυΐα μας, τόσο πολύ μάλιστα που τείνουμε να κοιτάμε τη ζωή μόνο μέσω της διάνοιας, αρνούμενοι έτσι κάθε άλλο μέσο προκειμένου να το κάνουμε αυτό. Αυτό συνήθως κάνει τη ζωή βαρετή και θαμπή και της αφαιρεί τη λάμψη της.

΄΄Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η χρήση υπερβολικής ευφυΐας αλλά η μη-χρήση τού συναισθήματος. Το συναίσθημα αγνοείται εντελώς στον πολιτισμό μας κι έτσι χάνεται η ισορροπία και αναπτύσσεται μια μονόπλευρη προσωπικότητα. Αν χρησιμοποιείται και το συναίσθημα, τότε δεν υπάρχει ανισορροπία.

΄΄Η ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και ευφυΐας πρέπει να διατηρείται στην σωστή αναλογία΄ διαφορετικά αρρωσταίνει όλη η προσωπικότητα. Είναι ακριβώς σαν να χρησιμοποιείς το ένα μόνο πόδι. Μπορεί να συνεχίσεις να το χρησιμοποιείς, αλλά δεν πηγαίνεις πουθενά΄ απλώς κουράζεσαι. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί και το άλλο πόδι. Το συναίσθημα και η διάνοια είναι σαν δυο φτερά: όταν χρησιμοποιούμε μόνο το ένα φτερό, το αποτέλεσμα θα είναι η απογοήτευση. Τότε δεν πετυχαίνουμε ποτέ την μακαριότητα που έρχεται όταν χρησιμοποιούμε και τα δυο φτερά ταυτόχρονα, με ισορροπία και αρμονία.


΄΄Μην φοβάσαι ότι χρησιμοποιείς υπερβολικά την διάνοια. Μόνο όταν χρησιμοποιείς την ευφυΐα, αγγίζεις τα βάθη΄ μόνον εκεί ενεργοποιούνται οι δυνατότητές σου. Διανοητική εργασία δεν σημαίνει ότι χρησιμοποιείται η ευφυΐα σου. Η διανοητική εργασία είναι μόνο επιφανειακή΄ δεν αγγίζει κανένα βάθος, δεν υπάρχει καμιά πρόκληση. Αυτό προκαλεί πλήξη΄ δημιουργεί έργο που δεν είναι απολαυστικό. Η απόλαυση έρχεται πάντα όταν υπάρχει πρόκληση για την ατομικότητά σου και πρέπει να αποδείξεις την αξία σου και να ανταποκριθείς στην πρόκληση. Οταν δέχονται πρόκληση, η ευφυΐα ή το συναίσθημα δημιουργούν και τα δυο τη δική τους μακαριότητα.


΄΄Ενας άνθρωπος είναι σχιζοφρενής αν λειτουργεί μόνο ένα μέρος της προσωπικότητάς του και το άλλο είναι νεκρό. Τότε ακόμη και το μέρος που λειτουργεί δεν θα λειτουργεί πραγματικά καλά, γιατί θα είναι εξουθενωμένο. Η προσωπικότητα αποτελεί ολότητα΄ δεν έχει καμιά απολύτως διαίρεση. Για την ακρίβεια, η όλη προσωπικότητα είναι ενέργεια που κυλά. Οταν χρησιμοποιείται η ενέργεια με λογικό τρόπο, γίνεται ευφυΐα, και όταν δεν χρησιμοποιείται με λογικό αλλά με συναισθηματικό τρόπο, γίνεται η καρδιά. Είναι δυο ξέχωρα πράγματα αυτά΄ πρόκειται για την ίδια ενέργεια που κυλά μέσω δυο διαφορετικών διαύλων.


΄΄Οταν δεν υπάρχει καθόλου καρδιά αλλά μόνο διάνοια, δεν μπορείς να χαλαρώσεις ποτέ. Χαλάρωση σημαίνει ότι τώρα η ίδια ενέργεια μέσα σου λειτουργεί μέσα από ένα διαφορετικό δίαυλο. Χαλάρωση δεν σημαίνει ποτέ μη-λειτουργία, σημαίνει λειτουργία σε άλλη διάσταση. Τότε η διάσταση που έχει υπερφορτωθεί χαλαρώνει.


΄΄Ο άνθρωπος που ακολουθεί συνεχώς διανοητικές επιδιώξεις, δεν χαλαρώνει ποτέ. Δεν διοχετεύει την ενέργεια του σε άλλη διάσταση, κι έτσι ο νους του λειτουργεί συνεχώς μόνο σε μια διάσταση χωρίς να υπάρχει λόγος. Αυτό δημιουργεί πλήξη. Σκέψεις κι άλλες σκέψεις έρχονται και φεύγουν΄ η ενέργεια διαχέεται, πάει χαμένη. Δεν μπορείς να την απολαύσεις΄ αντίθετα, θα απογοητευτείς και θα απηυδύσεις με αυτό το ανώφελο φορτίο. Αλλά ο νους, ή η διάνοια, δεν είναι αυτός που φταίει. Επειδή δεν έχεις προσφέρει μια εναλλακτική διάσταση, επειδή δεν έχει άλλη πόρτα ανοικτή μπροστά της, η ενέργεια περιστρέφεται συνεχώς μέσα σου.


΄΄Η ενέργεια δεν μπορεί ποτέ να είναι στάσιμη. Ενέργεια σημαίνει εκείνο που δεν είναι στάσιμο, εκείνο που κυλά συνεχώς. Χαλάρωση δεν σημαίνει ενέργεια που είναι στάσιμη ή που κοιμάται΄ από επιστημονική άποψη, χαλάρωση σημαίνει ότι τώρα η ενέργεια κυλά μέσα από άλλο δίαυλο, από άλλη διάσταση΄ έχει μπει σε ένα άλλο δωμάτιο.


΄΄Παρόλο όμως που μπορεί να είναι διαφορετικό το δωμάτιο, αν δεν είναι το ακριβώς αντίθετο τού δωματίου όπου βρισκόσουν πριν, ο νους δεν θα χαλαρώσει. Για παράδειγμα, αν δουλεύεις πάνω σε ένα επιστημονικό πρόβλημα, τότε μπορείς να χαλαρώσεις διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα. Η δουλειά είναι διαφορετική: αν ασχολείσαι με ένα επιστημονικό πρόβλημα, είσαι δραστήριος, σε πολύ αρσενική διαδικασία, ενώ αν διαβάζεις ένα μυθιστόρημα, είσαι παθητικός, πράγμα που είναι πολύ θηλυκή διαδικασία. Παρόλο που χρησιμοποιείς τον ίδιο νου, θα χαλαρώσεις, επειδή χρησιμοποιείται το αντίθετο άκρο τού νου. Δεν λύνεις τίποτε, δεν είσαι δραστήριος΄ είσαι απλώς αποδέκτης, λαμβάνεις κάτι. Η διάσταση είναι η ίδια, εκτός από το ότι αρχίζεις να χρησιμοποιείς το συναίσθημα, το αντίθετο άκρο.


Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν αγαπάμε, δεν συμμετέχει καθόλου η διάνοια. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: το μη λογικό μέρος της προσωπικότητάς μας αρχίζει να δρα. Η ευφυΐα πρέπει να εξισορροπείται από την αγάπη και η αγάπη πρέπει να εξισορροπείται από την ευφυΐα. Κατά κανόνα, την ισορροπία αυτή δεν την βλέπεις πουθενά.


΄΄Αν είναι κανείς ερωτευμένος και αρχίσει να αμελεί κάθε διανοητική ασχολία, θα δημιουργήσει πλήξη και αυτό. Ακόμη και η αγάπη μετατρέπεται σε ένταση, αν είναι υπόθεση όλου του εικοσιτετραώρου. Οταν χαθεί η πρόκληση, θα χαθεί και η απόλαυση: θα χαθεί το παιγνίδι και θα γίνει μόνο δουλειά. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει όταν ένας διανοούμενος αμελεί την συναισθηματική πλευρά τής ύπαρξής του.


΄΄Τα δυο αυτά μέρη, οι δυο αυτοί πόλοι, πρέπει να βρίσκονται σε ιρορροπία, μόνο τότε γεννιέται το ενοποιημένο, ατομικό ανθρώπινο πλάσμα.΄΄

 
     The Great Challenge



Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΟΤΗΤΑ

Ποιά είναι η πραγματική, αυθεντική φιλικότητα;

H ερώτηση που έχεις κάνει είναι πολύ περίπλοκη. Θα χρειαστεί να καταλάβεις μερικά άλλα πράγματα πριν μπορέσεις να καταλάβεις ποια είναι η πραγματική αυθεντική φιλικότητα. Πρώτα είναι η φιλία. Φιλία είναι αγάπη χωρίς καμιά βιολογική απόχρωση μέσα της. Δεν είναι η φιλία που καταλαβαίνεις συνήθως΄ το αγόρι σου, το κορίτσι σου. Αν χρησιμοποιείς τη λέξη φίλος με οποιοδήποτε τρόπο που να σχετίζεται με τη βιολογία είναι καθαρή βλακεία. Πρόκειται για πάθιασμα και για τρέλα. Σε χρησιμοποιεί η βιολογία για αναπαραγωγικούς σκοπούς. Αν νομίζεις ότι είσαι ερωτευμένος, κάνεις λάθος΄ πρόκειται απλώς για ορμονική έλξη. Η χημεία σου μπορεί να αλλάξει και ο έρωτάς σου να εξαφανιστεί. Απλώς μια ένεση ορμονών και ο άνδρας μπορεί να γίνει γυναίκα και η γυναίκα να γίνει άνδρας. Φιλία σημαίνει αγάπη χωρίς βιολογικές αποχρώσεις. Έχει γίνει σπάνιο φαινόμενο. Ήταν σπουδαίο πράγμα στο παρελθόν, αλλά μερικά σπουδαία πράγματα του παρελθόντος έχουν εντελώς εξαφανιστεί. Είναι πολύ παράξενο που τα άσχημα πράγματα είναι πεισματάρικα, δεν πεθαίνουν εύκολα και τα όμορφα πράγματα είναι πολύ εύθραυστα, πεθαίνουν κι εξαφανίζονται πολύ εύκολα. Σήμερα την φιλία την καταλαβαίνουμε είτε με βιολογικούς όρους είτε με οικονομικούς όρους, ή με κοινωνικούς όρους΄ από την άποψη της γνωριμίας, ένα είδος γνωριμίας. Αλλά φιλία σημαίνει ότι αν παρουσιαστεί η ανάγκη θα είσαι έτοιμος ακόμα και να θυσιαστείς. Φιλία σημαίνει ότι έχεις κάνει κάποιον άλλον πιο σημαντικό από τον εαυτό σου΄ κάποιος άλλος έχει γίνει πιο πολύτιμος από τον εαυτό σου. Δεν πρόκειται για επιχείρηση. Πρόκειται για καθαρή αγάπη. Αυτή η φιλία είναι δυνατή ακόμα κι έτσι όπως είσαι τώρα. Ακόμα και άνθρωποι χωρίς συνειδητότητα μπορούν να έχουν τέτοια φιλία. Αλλά αν αρχίσεις να αποκτάς περισσότερη συνειδητότητα του είναι σου, τότε η φιλία αρχίζει να γίνεται φιλικότητα. Η φιλικότητα έχει μια πιο ευρεία σημασία, έναν πολύ μεγαλύτερο ουρανό. Η φιλία είναι ένα μικρό πράγμα σε σύγκριση με τη φιλικότητα. Η φιλία μπορεί να διακοπεί, ο φίλος μπορεί να γίνει εχθρός. Αυτή η πιθανότητα παραμένει εγγενής μέσα στο ίδιο το γεγονός της φιλίας. Ανακαλώ στη μνήμη μου τον Μακιαβέλι που δίνει καθοδήγηση στους πρίγκιπες του κόσμου στο σπουδαίο του έργο, τον Ηγεμόνα. Μια από τις οδηγίες είναι, ποτέ μη λες τίποτα στον φίλο σου που δε θα ήσουν σε θέση να πεις στον εχθρό σου, γιατί ο άνθρωπος που είναι φίλος σου σήμερα μπορεί να μετατραπεί σε εχθρό αύριο. Και η προτροπή που το ακολουθεί αυτό, είναι, ποτέ μη λες τίποτα εναντίον του εχθρού, γιατί ο εχθρός μπορεί να μετατραπεί σε φίλο αύριο. Τότε θα βρεθείς σε πολύ δύσκολη θέση. Ο Μακιαβέλι δίνει μια πολύ ξεκάθαρη ενόραση: ότι η συνήθης μας αγάπη μπορεί να αλλάξει σε μίσος, η φιλία μας μπορεί να γίνει έχθρα οποιαδήποτε στιγμή. Αυτή είναι η ασυνείδητη κατάσταση του ανθρώπου όπου η αγάπη κρύβει το μίσος πίσω της ακριβώς, όπου μισείς το ίδιο πρόσωπο που αγαπάς, αλλά δεν έχεις επίγνωση για αυτό. Η φιλικότητα είναι δυνατή μόνο όταν είσαι αληθινός, είσαι αυθεντικός, και έχεις απόλυτη επίγνωση του είναι σου. Και μέσα από αυτή την επίγνωση, αν παρουσιαστεί αγάπη, θα πρόκειται για φιλικότητα. Η φιλικότητα δεν μπορεί ποτέ να μετατραπεί στο αντίθετό της. Θυμήσου το αυτό ως κριτήριο, ότι οι σπουδαιότερες αξίες της ζωής είναι μόνο εκείνες που δεν μπορούν να μετατραπούν στο αντίθετό τους για την ακρίβεια, δεν υπάρχει αντίθετο. Ρωτάς, ποια είναι η πραγματική αυθεντική φιλικότητα;΄΄ Θα χρειαστεί μεγάλη μεταμόρφωση μέσα σου για να έχεις μια γεύση της φιλικότητας. Έτσι όπως είσαι, η φιλικότητα είναι ένα μακρινό αστέρι. Μπορείς να ρίξεις μια ματιά στο μακρινό αστέρι, μπορείς να έχεις μια συγκεκριμένη διανοητική κατανόηση, αλλά θα παραμείνει μόνο μια διανοητική κατανόηση, όχι μια υπαρξιακή γεύση. Αν δεν έχεις μια υπαρξιακή γεύση της φιλικότητας, θα είναι πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατον να κάνεις διάκριση μεταξύ φιλίας και φιλικότητας. Η φιλικότητα είναι το αγνότερο πράγμα που μπορείς να αντιληφθείς σχετικά με την αγάπη. Είναι τόσο αγνή που δεν μπορείς ούτε λουλούδι να την αποκαλέσεις, μπορείς μόνο να την αποκαλέσεις ευωδιά που μπορείς να νιώσεις και να βιώσεις, αλλά δεν μπορείς να την πιάσεις. Είναι εκεί, τα ρουθούνια σου είναι γεμάτα με αυτήν, το είναι σου είναι περιτριγυρισμένο από αυτήν. Νιώθεις τον παλμό, αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να την πιάσεις . Η εμπειρία είναι τόσο μεγάλη και τόσο απέραντη και τα χέρια μας είναι υπερβολικά μικρά. Σου είπα ότι η ερώτησή σου είναι πολύ περίπλοκη, όχι εξαιτίας της ερώτησης, αλλά εξαιτίας σου. Δεν είσαι ακόμα στο σημείο από όπου η φιλικότητα μπορεί να γίνει εμπειρία σου. Γίνε αληθινός, γίνε αυθεντικός και θα γνωρίσεις την πιο αγνή ποιότητα της αγάπης, απλώς την ευωδιά της αγάπης να σε περιτριγυρίζει πάντα. Και αυτή η ποιότητα της πιο αγνής αγάπης είναι η φιλικότητα. Η φιλία απευθύνεται σε κάποιον, κάποιος είναι φίλος σου. Κάποτε ρώτησαν τον Γκόταμ Βούδα, ΄΄ Ο φωτισμένος άνθρωπος έχει φίλους;΄΄ κι εκείνος είπε, ΄΄Οχι΄΄. Αυτός που έκανε την ερώτηση σοκαρίστηκε γιατί σκεφτόταν ότι ο άνθρωπος που είναι φωτισμένος θα πρέπει να έχει όλο τον κόσμο φίλο του. Αλλά ο Γκόταμ Βούδας έχει δίκιο, είτε σε σοκάρει είτε όχι. Όταν λέει, ΄΄Ο φωτισμένος άνθρωπος δεν έχει φίλους,΄΄ λέει ότι δεν μπορεί να έχει φίλους γιατί δεν μπορεί να έχει εχθρούς. Και οι δυο έρχονται μαζί. Φιλικότητα μπορεί να έχει, αλλά όχι φιλία . Η φιλικότητα είναι αγάπη που δεν εστιάζει και δεν απευθύνεται κάπου. Δεν πρόκειται για συμβόλαιο, που το λες ή όχι. Δεν προέρχεται από τον ένα άνθρωπο στον άλλο άνθρωπο΄ προέρχεται από έναν άνθρωπο προς όλη την ύπαρξη, της οποίας ο άνθρωπος είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι, γιατί περιλαμβάνονται τα δέντρα, περιλαμβάνονται τα ζώα, περιλαμβάνονται τα ποτάμια, περιλαμβάνονται τα βουνά, περιλαμβάνονται τα αστέρια. Περιλαμβάνονται τα πάντα στη φιλικότητα . Η φιλικότητα είναι απλώς ο τρόπος που έχεις να είσαι αληθινός και αυθεντικός΄ αρχίζεις να την εκπέμπεις. Έρχεται από μόνη της, δεν χρειάζεται να τη φέρεις. Όποιος σε πλησιάζει θα αισθάνεται τη φιλικότητα. Αυτό δε σημαίνει ότι κανένας δεν θα είναι εχθρός σου. Σε ότι αφορά εσένα, δεν θα είσαι εχθρός κανενός, γιατί δεν είσαι πια φίλος κανενός. Αλλά το ύψος σου, η συνειδητότητά σου, η μακαριότητά σου, η σιωπή σου, η ειρήνη σου θα ενοχλήσει πολλούς, θα εκνευρίσει πολλούς, θα κάνει πολλούς, χωρίς να σε καταλαβαίνουν, εχθρούς σου. Στην πραγματικότητα οι φωτισμένοι άνθρωποι έχουν περισσότερους εχθρούς από τους αφώτιστους. Οι αφώτιστοι μπορεί να έχουν μερικούς εχθρούς, μερικούς φίλους. Οι φωτισμένοι άνθρωποι έχουν σχεδόν όλο τον κόσμο να τους ανταγωνίζεται, γιατί οι τυφλοί άνθρωποι δεν μπορούν να συγχωρέσουν τον άνθρωπο που έχει μάτια, και οι αδαείς δεν μπορούν να συγχωρέσουν εκείνον που ξέρει. Δεν μπορούν να νιώσουν αγάπη για έναν άνθρωπο που έχει φτάσει στην ολοκλήρωσή του, γιατί το εγώ τους έχει πληγωθεί . Μόλις τις προάλλες έλαβα τέσσερα γράμματα από τέσσερις διαφορετικές Αμερικανικές φυλακές. Και οι τέσσερις φυλακισμένοι ζητάνε σάννυας. Ένας Αμερικανός κρατούμενος έχει διαβάσει τα βιβλία μου. Από τότε που ήμουν σε αυτή τη φυλακή για μια μέρα, οι αρχές ενδιαφέρθηκαν, οι φυλακισμένοι ενδιαφέρθηκαν, οπότε θα πρέπει να παρήγγειλαν τα βιβλία μου. Ο κρατούμενος διάβαζε αυτά τα βιβλία. Παρόλο που είναι Αμερικανός, γράφει ότι ΄΄ Οσσο, διαβάζοντας τα βιβλία σου, ακούγοντάς σε στην τηλεόραση, και όταν μπήκες φυλακή για μια μέρα, ήμουν κι εγώ εδώ΄΄. Βρισκόταν εκεί για περίπου πέντε χρόνια. ΄΄Ήταν μια ευδαιμονική εμπειρία για μένα και δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που ήμασταν μαζί στο ίδιο κελί΄ ήταν η πιο σημαντική μέρα της ζωής μου. Και ως τώρα κουβαλώ κάτι μέσα μου το οποίο θέλω να σου εκφράσω. Δεν έχεις κάνει καμία αμαρτία΄ για αυτό ήμουν απόλυτα βέβαιος τη στιγμή που σε είδα΄ αλλά να είσαι αθώος μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο έγκλημα από όλα. Κι επειδή σε συζητούσαν στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση, τα βιβλία σου τα διάβαζαν σε όλη τη χώρα, υπήρξε μια στιγμή που ήσουν πιο σημαντική φυσιογνωμία από τον πρόεδρο της Αμερικής. Αυτό ήταν που πυροδότησε όλη τη διαδικασία της καταστροφής της κοινότητάς σου, της φυλάκισής σου΄ μόνο και μόνο για να σε εξευτελίσουν.΄΄ Εξεπλάγην που ένας φυλακισμένος είχε μια τόσο μεγάλη ενόραση. Λέει ότι ΄΄ανθρώπους σαν κι εσένα είναι επόμενο να τους επικρίνουν, γιατί ακόμα και οι σπουδαιότεροι, οι πιο ισχυροί άνθρωποι μοιάζουν πυγμαίοι μπροστά στη συνειδητότητά σου και στο ανάστημά σου. Εσύ φταις΄΄, μου λέει. ΄΄Αν δεν ήσουν τόσο επιτυχημένος, θα σε είχαν αγνοήσει. Αν η κοινότητά σου δεν ήταν τόσο επιτυχημένη, κανείς δεν θα είχε ασχοληθεί μαζί σου. ΄΄ Ο φωτισμένος άνθρωπος δεν έχει καθόλου φίλους, καθόλου εχθρούς, αλλά μόνο μια αγνή αγάπη, που δεν απευθύνεται κάπου. Είναι έτοιμος να χυθεί μέσα στην καρδιά του οποιουδήποτε είναι διαθέσιμος. Αυτή είναι πραγματική αυθεντική φιλικότητα. Αλλά ένας τέτοιος άνθρωπος θα προκαλέσει πολλά εγώ, θα πληγώνει εκείνους που νομίζουν ότι είναι πολύ σπουδαίοι και ισχυροί άνθρωποι. Οι πρόεδροι και οι βασίλισσες και οι πρωθυπουργοί και οι βασιλιάδες θα ανησυχήσουν αμέσως, θα τους νοιάξει. Ενας άνθρωπος που δεν έχει καθόλου εξουσία έχει ξαφνικά γίνει το επίκεντρο της προσοχής του κόσμου, ελκύει περισσότερο κόσμο από τους ανθρώπους που έχουν εξουσία και λεφτά και γόητρο. Εναν τέτοιον άνθρωπο δεν μπορούν να τον συγχωρήσουν. Χρειάζεται να τιμωρηθεί, είτε έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα είτε όχι. Και ο άνθρωπος της φώτισης δεν μπορεί να διαπράξει έγκλημα΄ αυτό είναι εντελώς αδύνατον. Αλλά αν είσαι αθώος, αν είσαι φιλικός, αν είσαι γεμάτος αγάπη χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, αν είσαι απλώς ο εαυτός σου, είναι αρκετό αυτό για να προκαλέσει πολλά εγώ να στραφούν εναντίον σου. Έτσι όταν λέω, ΄΄Ο φωτισμένος άνθρωπος δεν έχει καθόλου εχθρούς΄΄, εννοώ ότι από την πλευρά του δεν έχει εχθρούς. Αλλά από την πλευρά των άλλων, όσο πιο μεγάλο είναι το ανάστημά του, τόσο περισσότερος ανταγωνισμός θα υπάρχει εναντίον του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η εχθρότητα, το μίσος, η επίκριση. Αυτός είναι ο τρόπος που συμβαίνει τούτο εδώ και αιώνες. Η Νιρβάνο μου έλεγε μόλις τις προάλλες ότι την ημέρα που μου υπέβαλαν πρόστιμο τετρακοσίων χιλιάδων δολαρίων, περισσότερα από πέντε εκατομμύρια ρουπίες, γνωρίζοντας απόλυτα ότι δεν έχω στην κατοχή μου ούτε μια παΐζα, ούτε μια δεκάρα, ο δικηγόρος που δούλευε για τη Νιρβάνο της είπε, ΄΄Τα κατάφεραν πάλι΄΄. Τον ρώτησε, ΄΄ Τι εννοείς;΄΄ Κι εκείνος είπε, ναι, τα κατάφεραν πάλι. Σταύρωσαν ξανά τον Ιησού, τιμώρησαν ξανά έναν άνθρωπο που είναι εντελώς αθώος΄ αλλά η αθωότητά του πληγώνει το εγώ τους. ΄΄ Απλώς η διανοητική κατανόηση δεν θα είναι αρκετή, παρόλο που είναι καλό να έχεις κάποια διανοητική κατανόηση, γιατί μπορεί να σε βοηθήσει να προχωρήσεις προς την υπαρξιακή εμπειρία. Μόνο όμως η εμπειρία θα σου δώσει τη πλήρη γεύση την απέραντης γλυκύτητας, της ομορφιάς, της θεϊκότητας και της αλήθειας της αγάπης.

Osho: Satyam Shivam Sundram, Kεφάλαιο 10

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Πόνος και ευχαρίστηση

Έχω πάρα πολύ πόνο μέσα μου, τι μπορώ να κάνω; 

Ο πόνος και η ευχαρίστηση είναι εγγενή μέρη της ζωής. Οι άνθρωποι φοβούνται τόσο πολύ τον πόνο που καταπιέζουν τον πόνο, αποφεύγουν κάθε κατάσταση που φέρνει πόνο, αποφεύγουν τον πόνο συνεχώς. Και τελικά πέφτουν τυχαία πάνω στο γεγονός ότι αν θέλεις πραγματικά να αποφύγεις τον πόνο, θα χρειαστεί να αποφύγεις την ευχαρίστηση. Γι΄αυτό ακριβώς οι καλόγεροί σου αποφεύγουν την ευχαρίστηση, φοβούνται την ευχαρίστηση. Για την ακρίβεια, αποφεύγουν απλώς κάθε δυνατότητα πόνου.
Ξέρουν ότι αν αποφύγεις την ευχαρίστηση, τότε φυσικά δεν είναι δυνατό να υπάρξει μεγάλος πόνος΄ έρχεται μόνο σαν σκιά της ευχαρίστησης. Τότε περπατάς σε ίσιο έδαφος΄ δεν πηγαίνεις ποτέ στις κορυφές και δεν πέφτεις ποτέ στις κοιλάδες. Τότε όμως είσαι ζωντανός νεκρός, τότε δεν είσαι ζωντανός.


Η ζωή υπάρχει ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα. Αυτή η ένταση ανάμεσα στον πόνο και την ευχαρίστηση σε κάνει ικανό να δημιουργήσεις σπουδαία μουσική΄ η μουσική υπάρχει μόνο μέσα σε αυτήν την ένταση. Αν καταστρέψεις τα δυο άκρα, θα είσαι νωθρός, θα είσαι πολυκαιρισμένος, θα είσαι σκονισμένος΄ δεν θα έχεις κανένα νόημα και δεν θα γνωρίσεις ποτέ τι είναι η αίγλη. Θα σου έχει διαφύγει η ζωή. Ο άνθρωπος που θέλει να γνωρίσει τη ζωή και να ζήσει τη ζωή πρέπει να αποδεχτεί και να αγκαλιάσει τον θάνατο. Έρχονται μαζί, είναι δυο όψεις ενός και μόνον φαινομένου.


Γι΄αυτό ακριβώς είναι οδυνηρό το μεγάλωμα. Χρειάζεται να περάσεις μέσα από όλους εκείνους τους πόνους που απέφευγες. Πονάει αυτό. Χρειάζεται να περάσεις μέσα από όλες τις πληγές που έχεις με κάποιο τρόπο κατορθώσει να μην τις κοιτάς. Όσο πιο βαθιά όμως πηγαίνεις μέσα στον πόνο, τόσο πιο βαθιά είναι η ικανότητά σου να μπεις μέσα στην ευχαρίστηση. Αν μπορέσεις να μπεις μέσα στον πόνο έως το υπέρτατο όριο, θα μπορέσεις να αγγίξεις τον ουρανό. Για να απελευθερωθείς από τον πόνο, χρειάζεται να αποδεχτείς τον πόνο, αναπόφευκτα και με φυσικότητα.


Ο πόνος είναι πόνος, ένα απλό οδυνηρό γεγονός. Τα βάσανα όμως είναι μόνον και πάντοτε η άρνηση τού πόνου, ο ισχυρισμός ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι οδυνηρή. Αποτελεί απόρριψη ενός γεγονότος, άρνηση της ζωής και της φύσης των πραγμάτων. Ο θάνατος είναι ο νους που τον νοιάζει ο θάνατος. Όπου δεν υπάρχει ο φόβος του θανάτου, ποιός βρίσκεται εκεί που θα πεθάνει; Ο άνθρωπος είναι μοναδικός ανάμεσα στα πλάσματα ως προς την γνώση που έχει για τον θάνατο και ως προς το γέλιο του. Είναι θαυμάσιο λοιπόν το ότι μπορεί να μετατρέψει τον θάνατο σε ένα καινούργιο πράγμα: μπορεί να πεθάνει γελώντας.


Μόνο ο άνθρωπος γνωρίζει το γέλιο΄ κανένα άλλο ζώο δεν γελάει. Μόνο ο άνθρωπος γνωρίζει το θάνατο΄ κανένα άλλο ζώο δεν γνωρίζει το θάνατο΄ τα ζώα απλώς πεθαίνουν, δεν έχουν επίγνωση τού φαινομένου του θανάτου. Ο άνθρωπος έχει επίγνωση δυο πραγμάτων που κανένα ζώο δεν έχει: το ένα είναι το γέλιο, το άλλο είναι ο θάνατος. Τότε είναι δυνατή μια νέα σύνθεση. Μόνο ο άνθρωπος μπορεί να πεθάνει γελώντας΄ μπορεί να συνδέσει την συνειδητότητα τού θανάτου με την ικανότητα τού γέλιου. Κι αν μπορείς να πεθάνεις γελώντας, μόνο τότε θα δώσεις έγκυρη απόδειξη ότι θα πρέπει να έζησες γελώντας.


Η κατάληξη, η καταληκτική παρατήρηση. Το πώς έζησες θα το δείξει ο θάνατός σου, το πώς πεθαίνεις. Μπορείς να πεθάνεις γελώντας; Τότε υπήρξες ενήλικος άνθρωπος. Αν πεθάνεις κλαίγοντας, θρηνώντας, προσκολλημένος, τότε υπήρξες παιδί. Δεν έγινες ενήλικος, ήσουν ανώριμος. Αν πεθάνεις κλαίγοντας, θρηνώντας, προσκολλημένος στη ζωή, δείχνει απλώς αυτό ότι απέφευγες τον θάνατο και απέφευγες όλους τους πόνους, κάθε είδους πόνο.


Μεγάλωμα σημαίνει ότι αντιμετωπίζεις την πραγματικότητα, όποια κι αν είναι. Και ας επαναλάβω: ο πόνος είναι απλώς πόνος΄ δεν περιέχει βάσανα. Τα βάσανα προέρχονται από την επιθυμία σου να μην υπάρχει πόνος, ότι κάτι στραβό έχει ο πόνος. Παρατήρησε, δες, και θα εκπλαγείς. Εχεις πονοκέφαλο: υπάρχει πόνος αλλά δεν υπάρχουν βάσανα. Τα βάσανα είναι δευτερεύον φαινόμενο, ο πόνος είναι πρωταρχικός.


Υπάρχει ο πονοκέφαλος, υπάρχει ο πόνος΄ είναι ένα απλό γεγονός αυτό. Δεν υπάρχει σχετική κριτική΄ δεν το ονομάζεις καλό ή κακό, δεν του δίνεις κάποια αξία΄ είναι ένα απλό γεγονός. Το τριαντάφυλλο αποτελεί γεγονός, το ίδιο και το αγκάθι. Η ημέρα αποτελεί γεγονός, το ίδιο και η νύχτα. Το κεφάλι αποτελεί γεγονός, το ίδιο και ο πονοκέφαλος. Απλώς το σημειώνεις. Ο Βούδας δίδασκε τους μαθητές του ότι όταν έχεις πονοκέφαλο πες απλώς δυο φορές ΄΄Πονοκέφαλος, πονοκέφαλος.΄΄ Σημείωσέ το. Μην το αποτιμάς όμως, μην λες, ΄΄Γιατί; Γιατί μου συνέβη αυτός ο πονοκέφαλος; Δεν έπρεπε να μου συμβεί εμένα.΄΄


Τη στιγμή που λες, ΄΄Δεν έπρεπε,΄΄ φέρνεις μέσα τα βάσανα. Τώρα τα βάσανα τα δημιουργείς εσύ, όχι ο πονοκέφαλος. Βάσανα είναι η ανταγωνιστική σου ερμηνεία, βάσανα είναι το ότι αρνείσαι το γεγονός. Και τη στιγμή που λες , ΄΄Δεν έπρεπε να είναι,΄΄ έχεις αρχίσει να το αποφεύγεις, έχεις αρχίσει να απομακρύνεις τον εαυτό σου από αυτό. Θα θέλεις να απασχοληθείς με κάτι έτσι ώστε να το ξεχάσεις. Ανοίγεις το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση ή πηγαίνεις στη λέσχη ή αρχίζεις να διαβάζεις ή πηγαίνεις κι αρχίζεις να δουλεύεις στον κήπο΄ παρεκκλίνεις, αποσπάς την προσοχή σου.


Τον πόνο λοιπόν αυτό δεν τον έχεις δει΄ έχεις απλώς αποσπάσει αλλού την προσοχή σου. Τον πόνο εκείνο θα τον απορροφήσει το σύστημα. Ας γίνει πολύ βαθιά κατανοητό το κλειδί αυτό: αν μπορείς να παρατηρήσεις τον πονοκέφαλό σου χωρίς να πάρεις ανταγωνιστική στάση, χωρίς να τον αποφεύγεις, χωρίς να ξεφεύγεις από αυτόν, αν μπορείς απλώς να βρίσκεσαι εκεί, διαλογιστικά εκεί, ΄΄πονοκέφαλος, πονοκέφαλος΄΄, αν μπορείς απλώς να τον βλέπεις, ο πονοκέφαλος θα φύγει σιγά-σιγά.


Δεν λέω ότι θα φύγει με θαυματουργό τρόπο, ότι θα φύγει μόνο που τον κοιτάς. Θα φύγει σιγά-σιγά. Δεν θα τον απορροφήσει όμως το σύστημά σου, δεν θα δηλητηριάσει το σύστημά σου. Θα βρίσκεται εκεί, θα τον σημειώσεις και θα φύγει. Θα εκτονωθεί. Όταν παρατηρείς ένα ορισμένο πράγμα στον εαυτό σου, δεν μπορεί να μπει μέσα στο σύστημά σου. Μπαίνει πάντα όταν το αποφεύγεις, όταν του ξεφεύγεις. Όταν γίνεσαι απών, τότε μπαίνει στο σύστημά σου.


Μόνο όταν είσαι απών, μπορεί να γίνει ένας πόνος μέρος της ύπαρξής σου΄ αν είσαι παρών, η ίδια σου η παρουσία τον εμποδίζει να γίνει μέρος της ύπαρξής σου. Και αν μπορείς να συνεχίσεις να βλέπεις τους πόνους σου, δεν θα τους συσσωρεύεις. Δεν σου έχουν διδάξει την σωστή ιδέα, κι έτσι τον αποφεύγεις συνεχώς. Τότε συσσωρεύεις τόσο πολύ πόνο που φοβάσαι να τον αντικρίσεις, φοβάσαι να τον αποδεχτείς. Το μεγάλωμα γίνεται οδυνηρό΄ είναι λόγω της λάθος διάπλασής σου. Διαφορετικά, το μεγάλωμα δεν είναι οδυνηρό, το μεγάλωμα είναι εξαιρετικά ευχάριστο.


Απόσπασμα από το The Revolution, Κεφάλαιο 6