ΖΟΡΜΠΑΣ Ο ΒΟΥΔΑΣ : ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο πνευματικά εξεγερμένος,ο καινούργιος άνθρωπος είναι ο Ζορμπάς ο Βούδας.
Το ανθρώπινο είδος έζησε μέχρι σήμερα πιστεύοντας ή στην πραγματικότητα του πνεύματος και στην ψευδαίσθηση της ύλης,ή στην πραγματικότητα της ύλης και στην ψευδαίσθηση του πνεύματος. Μπορούμε να διακρίνουμε την ανθρωπότητα του παρελθόντος στους ιδεαλιστές και στους υλιστές.
Αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κοιτάξει την πραγματικότητα του ανθρώπου: είναι και τα δύο μαζί. Δεν είναι μόνο πνευματικότητα (δεν είναι μόνο συνειδητότητα) και ούτε είναι μόνο υλικότητα.Ισως η υλικότητα και η πνευματικότητα δεν είναι δύο διαφορετικά πράγματα,αλλά μόνο δύο πλευρές μιας πραγματικότητας: η ύλη είναι η εξωτερική πλευρά της συνείδησης και η συνείδηση είναι η εσωτερικότητα της ύλης.
Μέχρι τον Osho δεν υπήρξε ένας φιλόσοφος,σοφός ή θρησκευτικός μύστης,που να διακήρυξε αυτή την Ενότητα. Ήταν όλοι υπέρ του διαχωρισμού του ανθρώπου, ονομάζοντας τη μια πλευρά αληθινή και την άλλη ψεύτικη. Αυτή η στάση δημιούργησε μια ατμόσφαιρα σχιζοφρενική στον πλανήτη. Δεν μπορείς να ζεις μόνο σαν ένα σώμα. Αυτό εννοούσε ο Ιησούς όταν έλεγε “ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνο με ψωμί”,αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια. Δεν μπορείς να ζήσεις ούτε σαν συνείδηση μόνο,δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς ψωμί.
Έχουμε δυο διαστάσεις υπάρξεως και οι δυο πρέπει να τραφούν,να τους δοθούν ίσες ευκαιρίες για ανάπτυξη. Αλλά το παρελθόν ήταν είτε υπέρ του ενός και κατά του άλλου,είτε υπέρ του άλλου και κατά του ενός. Ο άνθρωπος σαν ολότητα δεν είχε γίνει αποδεκτός. Αυτό δημιούργησε μιζέρια,άγχος και σκοταδισμό,ένα σκοτάδι που κράτησε για χιλιάδες χρόνια και φαινόταν ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
Εάν ακούς το σώμα,καταδικάζεις τον εαυτό σου. Εαν δεν ακούς το σώμα υποφέρεις:είσαι πεινασμένος,είσαι διψασμένος,είσαι καταπιεσμένος. Εάν ακούς μόνο τη συνειδητότητα,η ανάπτυξή σου θα είναι ασύμμετρη. Η συνειδητότητα θα αυξηθεί,αλλά το σώμα θα συρρικνωθεί,με αποτέλεσμα να χαθεί η ισορροπία. Και στην ισορροπία βρίσκεται η υγεία μας,η ολοκλήρωση,η χαρά,το τραγούδι,ο χορός.
Η Δύση επέλεξε το σώμα : το απώτερο αποτέλεσμα ήταν η ανάπτυξη της επιστήμης,της τεχνολογίας,η υλική ευμάρεια. Και στο μέσον αυτής της αφθονίας,ένας φτωχός άνθρωπος χωρίς ψυχή,τελείως χαμένος - μη ξέροντας ποιός είναι,γιατί είναι, αισθανόμενος σχεδόν μια ιδιοτροπία ή ένα ατύχημα της φύσης .Το σώμα βαραίνει υπερβολικά και η ψυχή γίνεται ασθενής, εκτός και αν η συνειδητότητα εξελίσσεται μαζί με την υλική ανάπτυξη.


Η Ανατολή διάλεξε τη συνειδητότητα και καταδίκασε την ύλη και ό,τι υλικό(συμπεριλαμβανομένου και του σώματος) σαν maya, σαν ψευδαίσθηση,σαν οφθαλμαπάτη στην έρημο. Η Ανατολή δημιούργησε ένα Γκοτάμα Βούδδα,ένα Μαχαβίρ, ένα Patanjali, ένα Kabir, αλλά δημιούργησε επίσης εκατομμύρια φτωχούς,που πεθαίνουν από την πείνα στους δρόμους.


Στη Δύση, δαπανούνται εκατομμύρια δολλάρια για να καταστρέψουν τα πλεονάσματα των τροφών,ούτως ώστε να μην πέσει η τιμή τους και από την άλλη στην Αφρική, πεθαίνουν κάθε μέρα χιλιάδες άνθρωποι από την πείνα. Ποιός είναι υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση;
Η Δύση έχει χάσει το πνεύμα της,την εσωτερικότητά της. Χωρίς πνευματικότητα, βουτηγμένη στο μηδενισμό,το άγχος,τον εγωκεντρισμό,την πλήξη,με μόνο κίνητρο τον ηδονισμό του καταναλωτισμού: η ανθρώπινη ύπαρξη χάνει κάθε αξία και αξιοπρέπεια.Μέσα σ’αυτό το πνεύμα,η αποπνευματικοποίηση και η κυνική αδιαφορία,η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι,το Άουσβιτς και οι χιλιάδες θάνατοι από την πείνα είναι φυσική απόρροια.
'Ολες οι επιτυχίες της επιστήμης αποδεικνύίονται άχρηστες, αν όχι επικίνδυνες,γιατί το σπίτι είναι γεμάτο από πράγματα,αλλά το αφεντικό του σπιτιού ( το πνεύμα ) είναι απών. Στην Ανατολή,το αφεντικό είναι ζωντανό,αλλά το σπίτι είναι άδειο. Είναι δύσκολο να χαρείς με άδειο στομάχι,με άρρωστα σώματα,με το θάνατο γύρω σου,είναι αδύνατο να διαλογιστείς.


Ο Ζορμπάς ο Βούδας είναι η απάντηση.
Είναι η σύνθεση της ύλης και του πνεύματος. Είναι η διακύρηξη ότι δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ ύλης και συνειδητότητας,ότι μπορούμε να είμαστε πλούσιοι και στα δύο επίπεδα : μπορούμε να έχουμε ο,τιδήποτε ο κόσμος μπορεί να μας παρέχει,που η τεχνολογία μπορεί να παράγει και επιπλέον μπορούμε να έχουμε ο,τιδήποτε ένας Βούδας,ένας Kabir, ένας Νανάκ ανακαλύπτουν στο εσωτερικό της ύπαρξής τους : τα λουλούδια της έκστασης ,το άρωμα της θεότητας ,τα φτερά της τελικής ελευθερίας.
Ο Ζορμπάς ο Βούδας είναι ο νέος άνθρωπος ,ο εξεγερμένος.
Η εξέγερσή του συνίσταται στην καταστροφή της σχιζοφρένειας του ανθρώπου, στην κατάρριψη της χωριστικότητας ,της αντιπαλότητας μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού.
Είναι ένα μανιφέστο ότι το σώμα και η ψυχή είναι ΕΝΑ ,ότι η ύπαρξη είναι γεμάτη πνευματικότητα, οτι ακόμη και τα βουνά είναι ζωντανά, ότι ακόμη και τα δέντρα είναι ευαίσθητα ,ότι ολόκληρη η Ύπαρξη είναι μια ΕΝΕΡΓΕΙΑ, που εκδηλώνεται με δύο μορφές διαφορετικής πυκνότητας και συχνότητας κραδασμού.
Η σύγχρονη Φυσική επιστήμη το επιβεβαιώνει : “η ύπαρξη είναι ενέργεια”. Μπορούμε να επιτρέψουμε στον άνθρωπο να ζει και στους δύο κόσμους ταυτόχρονα. Δεν χρειάζεται να απαρνηθεί αυτό τον κόσμο για να κερδίσει τον άλλο κόσμο,ούτε πρέπει να αρνηθεί τον άλλο κόσμο για να απολαύσει αυτόν τον κόσμο. Ο Χριστός εννοεί την ταύτιση με τον υλικό κόσμο,που οδηγεί στην εσωτερική τύφλωση και εδώ η “άρνηση “ είναι αποταύτιση και όχι φυσική απομάκρυνση !