ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ XII.

 

Διαλογισμός είναι απλώς το θάρρος να είσαι σιωπηλός και μόνος σιγά-σιγά, αρχίζεις να αισθάνεσαι μια καινούρια ποιότητα τον εαυτού σου, μια καινούρια ζωντάνια, μια καινούρια ομορφιά, μια καινούρια ευφυΐα, που δεν είναι δανεισμένη από κανέναν, αλλά που μεγαλώνει και αναπτύσσεται μέσα σου, που έχει ρίζες μέσα σου. Κι αν δεν είσαι δειλός, θα ανθίσει και θα δώσει καρπούς.


Όταν το παιδί είναι άρρωστο, φρόντισε το σώμα του, αλλά ποτέ μην του δίνεις υπερβολική προσοχή. Αυτό είναι επικίνδυνο, επειδή έτσι συνδέει την αρρώστια με την προσοχή — πράγμα που είναι αναπόφευκτο να συμβεί, αν αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.


Γεννήθηκες, ήρθες στον κόσμο με ζωή, με συνειδητότητα, με τρομερή ευαισθησία.
Κοίταξε απλώς ένα μικρό παιδί. Κοίταξε τα μάτια του, τη φρεσκάδα του. Δυστυχώς όλα αυτά θα έχουν καλυφθεί από την ψεύτικη προσωπικότητα.


Από την παιδική σου ηλικία, ακούς ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο». Έτσι, όταν βλέπεις ένα τριαντάφυλλο, επαναλαμβάνεις απλώς σαν κομπιούτερ ότι «το τριαντάφυλλο είναι όμορφο». Το νιώθεις αυτό πραγματικά; Αν δεν το νιώθεις, μην το λες.
Όταν κοιτάζεις το φεγγάρι, μη λες πως είναι όμορφο αν αυτό δεν το νιώθεις μέσα σου. Θα εκπλαγείς με το ότι το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού που κουβαλάς μέσα στο νου σου, είναι όλο δανεισμένο.
Και μέσα σ' αυτό το ενενήντα εννέα τοις εκατό τού υλικού, που είναι άχρηστα σκουπίδια, χάνεται το ένα τοις εκατό τής εσωτερικής αίσθησης — πνίγεται. Παράτα εκείνη τη γνώση. Ανακάλυψε τη δική σου εσωτερική αίσθηση.

Ο διαλογισμός δεν είναι τίποτε άλλο από την ανακάλυψη τής εσωτερικής άίσθησης.
Ο μεγαλύτερος φόβος στον κόσμο είναι για τη γνώμη των άλλων. Και τη στιγμή που παύεις να φοβάσαι το πλήθος, δεν είσαι πια πρόβατο, γίνεσαι λιοντάρι, μέσα στην καρδιά σου εμφανίζεται ένας μεγάλος βρυχηθμός — ο βρυχηθμός τής ελευθερίας.
Ο Βούδας το έχει ονομάσει αυτό 'βρυχηθμό τού λιονταριού." Όταν ένας άνθρωπος φτάνει σε μια κατάσταση απόλυτης σιωπής, βρυχάται σαν λιοντάρι. Για πρώτη φορά, γνωρίζει τι είναι ελευθερία, επειδή τώρα δεν υπάρχει κανένας φόβος για τη γνώμη των άλλων. Το τι λένε οι άνθρωποι, δεν μετράει καθόλου. Είτε σε λένε άγιο είτε σε λένε αμαρτωλό, δεν έχει καμία σημασία. Ο μοναδικός κριτής σου είναι ο θεός. Και ο Θεός δεν είναι κάποιος άνθρωπος. Θεός σημαίνει ολόκληρο το σύμπαν.


Το να ζεις επικίνδυνα σημαίνει ότι ζεις. Αν δεν ζεις επικίνδυνα, δεν ζεις. Η ζωή ανθίζει μόνο μέσα στον κίνδυνο. Η ζωή δεν ανθίζει ποτέ μέσα στην ασφάλεια. Ανθίζει μόνο μέσα στην ανασφάλεια.


Να ερωτεύεσαι, αλλά μην αφήνεις τον έρωτα σου να υποβιβάζεται σε γάμο. Να εργάζεσαι, αλλά μην αφήνεις τη δουλειά σου να γίνει όλη σου η ζωή. Η ζωή σου, το κέντρο τής ζωής σου, πρέπει να παραμείνει το παιχνίδι.
Η εργασία πρέπει να είναι απλώς ένα μέσο για παιχνίδι. Να εργάζεσαι, αλλά να έχεις χρόνο, να έχεις ευκαιρία να παίζεις. Μην αφήνεις τη ζωή σου να περιορίζεται μέσα σε μια εργασιακή ρουτίνα — επειδή ο σκοπός τής ζωής είναι το παιχνίδι!
Παιχνίδι σημαίνει να κάνεις κάτι για την ίδια τη χαρά που παίρνεις κάνοντας το. Αν σου δίνουν χαρά περισσότερα πράγματα, τότε θα έχεις μεγαλύτερη ζωντάνια. Ασφαλώς, η ζωή σου θα διακυβεύεται πάντοτε, θα βρίσκεται πάντοτε σε κίνδυνο. Έτσι όμως πρέπει να είναι η ζωή.
Το ρίσκο είναι κομμάτι τής ζωής. Για την ακρίβεια, το ρίσκο είναι το καλύτερο κομμάτι τής ζωής, το πιο όμορφο κομμάτι τής ζωής. Κάθε στιγμή είναι ένα ρίσκο. Μπορεί να μην το έχεις συνειδητοποιήσει... Όταν εισπνέεις και εκπνέεις, παίρνεις ένα ρίσκο: Ποιος ξέρει αν η εισπνοή επιστρέψει ή όχι; Δεν υπάρχει καμία εγγύηση γι' αυτό, καμία βεβαιότητα.


Εμείς φτιάχνουμε πολλών ειδών φυλακές: σχέσεις, πεποιθήσεις, θρησκείες - όλα τους είναι φυλακές. Αισθάνεται κανείς άνετα, επειδή εκεί δεν φυσάνε άγριοι άνεμοι.


Το εγώ είναι το αυγό και θα πρέπει να βγεις έξω απ' αυτό. Να είσαι εκστατικός! Βγες έξω από κάθε προστασία και κάθε κέλυφος και κάθε ασφάλεια. Τότε, θα φτάσεις στον ευρύτερο κόσμο, στον απέραντο, στο άπειρο. Μόνο τότε ζεις και ζεις με αφθονία.


Όπως υπάρχουν αλκοολικοί, έτσι υπάρχουν και εργασιομανείς. Κρατούν συνεχώς τον εαυτό τους απασχολημένο με κάποια εργασία. Δεν μπορούν να σταματήσουν να εργάζονται. Οι αργίες είναι τρομακτικές. Δεν μπορούν να καθίσουν σιωπηλά. Μπορεί να αρχίσουν να ξαναδιαβάζουν την εφημερίδα που μόλις διάβασαν. Θέλουν να παραμένουν συνεχώς απασχολημένοι, επειδή αυτή η απασχόληση γίνεται κουρτίνα ανάμεσα στον εαυτό τους και το θάνατο.


Οι επιτυχίες ήταν και αποτυχίες επίσης. Οι αποτυχίες ασφαλώς ήταν αποτυχίες και οι απολαύσεις δεν ήταν παρά εναύσματα για να υποφέρεις πόνο.


Και οι δύο αυτοί τρόποι ζωής έχουν αποτύχει. Η Ανατολή έχει αποτύχει επειδή επιχείρησε το διαλογισμό χωρίς την αγάπη. Η Δύση έχει αποτύχει επειδή επιχείρησε την αγάπη χωρίς το διαλογισμό. Όλη μου η προσπάθεια είναι να σου δώσω μια σύνθεση, το όλο — που σημαίνει διαλογισμό συν αγάπη.
Πρέπει κανείς να είναι σε θέση να είναι ευτυχισμένος όταν είναι μόνος του και να είναι επίσης σε θέση να είναι ευτυχισμένος και μαζί με τους ανθρώπους.
Πρέπει να είναι κανείς ευτυχισμένος μέσα του και να είναι επίσης ευτυχισμένος και μέσα στις σχέσεις.


Το να εκθέτεις συνεχώς τον εαυτό σου, θα σου φανεί στην αρχή πολύ τρομακτικό, σύντομα όμως θα αρχίσεις να δυναμώνεις, επειδή από τη στιγμή που εκτίθεται η αλήθεια, γίνεται πιο δυνατή και το ψεύτικο πεθαίνει, Και με το να γίνει η αλήθεια πιο δυνατή, εσύ ριζώνεις και κεντράρεσαι. Αρχίζεις να γίνεσαι άτομο. Η προσωπικότητα εξαφανίζεται και εμφανίζεται η ατομικότητα.
Η προσωπικότητα είναι κάτι ψεύτικο, κάτι ανυπόστατο, η ατομικότητα είναι ουσιώδης.