ΑΠΑΝΘΙΣΜΑΤΑ ΙΙΙ.

 

Την ονομάζω «φιλικότητα». Έχει υπερβεί το επίπεδο της σχέσης, αφού οι σχέσεις είναι δεσμοί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Σε κάνουν σκλάβο και σκλαβώνουν άλλους. Η φιλικότητα: είναι απλά η χαρά να μοιράζεσαι χωρίς όρους, χωρίς προσδοκίες, χωρίς την επιθυμία της ανταπόδοσης, ακόμα και. της ευγνωμοσύνης.
Η φιλικότητα είναι η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Δεν είναι ανάγκη, δεν τη χρειάζεσαι. Είναι αφθονία, ένα ξεχείλισμα έκστασης.

Είναι πραγματικά γελοίο: Ο φίλος σου σε χρειάζεται,
επειδή φοβάται τη μοναχικότητα του. Εσύ τον χρειάζεσαι, επειδή φοβάσαι τη μοναχικότητα σου. Και οι δυο φοβάστε τη μοναχικότητα. Νομίζεις ότι, επειδή είσαστε μαζί, η μοναχικότητα θα πάψει να υπάρχει; Απλά θα διπλασιαστεί, ίσως και να πολλαπλασιαστεί. Έτσι, όλες οι σχέσεις οδηγούν σε περισσότερη δυστυχία, περισσότερη αγωνία.
Κανένας όμως, δεν μπορεί να γεμίσει το κενό σου. Πρέπει να αντιμετωπίσεις το κενό μόνος σου.

Όσο εκπολιτίζεσαι, γίνεσαι πλαστικός, γίνεσαι ψεύτικος, γίνεσαι πολύ καλλιεργημένος και χάνεις τις ρίζες που έχεις στη γη. Φοβάσαι τη λάσπη του κόσμου. Αρχίζεις να ζεις μακριά από τον κόσμο, βάζεις τον εαυτό σου σε μια θέση που δεν ανήκει σ' αυτό τον κόσμο.

Λες: Νόμιζα πως ήξερες τα πάντα.
Κάνεις μεγάλο λάθος! Δεν ξέρω τίποτα!
Αν ήρθες εδώ μ' αυτή την ιδέα, ήρθες σε λάθος άτομο και σε λάθος μέρος. Εδώ γιορτάζουμε την άγνοια! Καταστρέφουμε κάθε είδους γνώση. Όλη μας η προσπάθεια είναι να σου ξαναδώσουμε την αθωότητα, την αθωότητα που είχες πριν γεννηθείς. Αυτοί που ακολουθούν το Ζεν την ονομάζουν "πρωταρχικό πρόσωπο." Η αθωότητα είναι πηγαία, η γνώση σου έχει δοθεί από την κοινωνία, από τους άλλους γύρω σου, από την οικογένεια. Η αθωότητα είναι δική σου. Η γνώση είναι πάντοτε των άλλων. Όσο πιο πολλά ξέρεις, τόσο λιγότερο είσαι ο εαυτός σου.
Η φώτιση δεν έχει καμιά σχέση με τη γνώση. Είναι η ελευθερία από τη γνώση. Είναι η απόλυτη υπέρβαση της γνώσης. Πηγαίνεις πέρα από τη γνώση.

Χρησιμοποιώ λέξεις, αλλά δεν είμαι άνθρωπος του λόγου. Γίνεται από καθαρή ανάγκη. Χρησιμοποιώ τις λέξεις για σας, επειδή δεν θα καταλάβετε χωρίς αυτές. Περιμένω ανυπόμονα τη μέρα που θα μπορέσω ν' αφήσω τα λόγια. Είμαι εντελώς κουρασμένος... επειδή, οι λέξεις δεν μπορούν να μεταδώσουν αυτό που είμαι και πρέπει να συνεχίσω την προσπάθεια για κάτι που είναι αδύνατο.

Ο γάμος είναι στη γυμνή του πραγματικότητα μια στρατηγική της κοινωνίας για να κρατήσει του πάντες υπό έλεγχο. Και είναι τόσο λεπτεπίλεπτος ο τρόπος, που κανένας δεν σκέφτεται -στην αρχή τουλάχιστον- ότι πρόκειται να γίνει φυλακή, σκλαβιά για μια ολόκληρη ζωή. Ο γάμος όμως έχει χρησιμοποιηθεί από όλες τις κοινωνίες στον κόσμο, σε όλες τις εποχές στο παρελθόν, σαν ψυχολογική φυλάκιση να βάλει τόσο βάρος και ευθύνη σε κάθε άτομο που αυτό θα είναι υποχρεωμένο να γονατίσει, και στα λόγια του Ζαρατούστρα, να γίνει καμήλα, ένα μεταφορικό ζώο.

Μέχρι τώρα, ιδιαίτερα οι ποιητές, έχουν δώσει την ιδέα στην ανθρωπότητα ότι η αγάπη είναι κάτι διαρκές κι ότι, αν δεν είναι διαρκής, δεν πρόκειται για αληθινή αγάπη. Αλλά, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι μόνο η ψεύτικη αγάπη μπορεί να διαρκέσει για πάντα• η αληθινή αγάπη ποτέ δεν διαρκεί για πάντα. Έρχεται και φεύγει όπως η άνοιξη και δεν χρειάζεται να κλαίει κανείς για κάτι που δεν υπάρχει πια. Ψάχνει για άλλο σύντροφο.
Όσο περισσότερους εραστές έχει κανείς στη ζωή τον, τόσο πλουσιότερη η εμπειρία του γιατί ποτέ δυο γυναίκες, ή δυο άντρες δεν είναι ίδιοι. Και είναι καλό που οι άνθρωποι συνεχώς αλλάζουν. Το να είσαι προσκολλημένος σ' ένα άτομο είναι η αιτία μεγάλης δυστυχίας. Κι όταν η αγάπη δεν υπάρχει πια, να συνεχίσεις να ζεις με το ίδιο πρόσωπο είναι μόνο πορνεία.

Η ενέργεια έχει ίνα ρυθμό: Επί ένα λεπτό πηγαίνει προς τα έξω, επί ένα λεπτό πηγαίνει προς τα μέσα. Έτσι, όταν ακουμπάς τα χέρι σου πάνω στο σώμα κάποιου άλλου, κάνε εκπνοή και συνέχισε να εκπνέεις. Κι όταν δεν μπορείς να κάνεις εκπνοή άλλο πια, τράβηξε; τα χέρια σου και πάρε εισπνοή. Αν εισπνέεις καθώς έχεις ακουμπήσει τα χέρια σου πάνω στον άλλο, μπορεί να επηρεαστείς από την αρρώστια. Ο άνθρωπος μπορεί να θεραπευτεί, εσύ όμως θα υποφέρεις κι αυτό δεν έχει κανένα νόημα. Απλώς ακούμπησε τα χέρια σου καθώς εκπνέεις και τη στιγμή που αρχίζει η εισπνοή, απομάκρυνε τα.

Έτσι, όποτε εμφανίζεται μια ενέργεια, πήγαινε μαζί της.
Αν είναι επικίνδυνη - για παράδειγμα, αν είναι θυμός - τότε κλείσου στο δωμάτιο σου και χτύπα ένα μαξιλάρι. Δεν υπάρχει λόγος να βλάψεις κανέναν, να μην είσαι βίαιος με κανέναν, αλλά μπορείς να είσαι βίαιος με το μαξιλάρι. Η ενέργεια σου θα απελευθερωθεί και θα αισθανθείς να κυλάει καινούργια, φρέσκια ενέργεια. Ποτέ να μη συγκρατείς καμία ενέργεια.
Όταν δίνεις ενέργεια στη ζωή, η ζωή δίνει ενέργεια σ' εσένα. Αυτή είναι η εσωτερική οικολογία. Η ενέργεια κινείται σε κύκλο. Η ζωή δίνει σ' εσένα, εσύ δίνεις σ' εκείνη, οπότε η ζωή σου δίνει ακόμη περισσότερα κι εσύ την δίνεις ακόμη περισσότερα.
Και ο κύκλος συνεχίζεται. Είναι σαν το ποτάμι που χύνεται όταν ωκεανό, ύστερα κινείται στα σύννεφα κι ύστερα βρέχει και πηγαίνει πάλι στα βουνά και κυλάει και πάλι στο ποτάμι και χύνεται και πάλι στον ωκεανό.
Και ο κύκλος συνεχίζεται. Δεν υπάρχει πουθενά εμπόδιο.

Για να αποφευχθούν, λοιπόν, οι απρόβλεπτες καταστάσεις, οι άνθρωποι εκπαιδεύονται για το κάθε τι - πώς να περπατάνε, πώς να μιλάνε, τι να πουν, πότε να το πουν. Φυσικά, έτσι, σιγά-σιγά, γίνονται ψεύτικοι, ηθοποιοί θεάτρου, που απλώς επαναλαμβάνουν τους διάλογους τους. Ο αυθορμητισμός όμως έχει τη δική του ομορφιά.
Να είσαι αυθόρμητος!

Ωρίμανση σημαίνει να κινείσαι κάθε στιγμή βαθύτερα μέσα στις αρχές της ζωής. Σημαίνει να πηγαίνεις ολοένα και μακρύτερα από το θάνατο, όχι να πηγαίνεις προς το θάνατο. Όσο βαθύτερα πηγαίνεις μέσα στη ζωή, τόσο περισσότερο κατανοείς την αθανασία μέσα σου. Απομακρύνεσαι από το θάνατο. Έρχεται μια στιγμή που μπορείς να δεις ότι ο θάνατος δεν είναι τίποτε άλλο από αλλαγή ρούχων, αλλαγή σπιτιών, αλλαγή μορφών. Τίποτα δεν πεθαίνει. Τίποτα δεν μπορεί να πεθάνει. Ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη αυταπάτη που υπάρχει.
Για να κατανοήσεις τι σημαίνει ωρίμανση, απλώς παρατήρησε τα δέντρα. Καθώς το δέντρο ωριμάζει, οι ρίζες του πηγαίνουν ολοένα και βαθύτερα. Υπάρχει ισορροπία. Όσο πιο ψηλά πηγαίνει το δέντρο, τόσο πιο βαθιά πηγαίνουν οι ρίζες. Δεν μπορεί να υπάρξει δέντρο πενήντα μέτρα ψηλό με ρίζες δέκα πόντους. Δεν μπορούν να στηρίζουν τέτοιο ύψος. Στη ζωή, ωρίμανση σημαίνει να πηγαίνεις βαθιά μέσα στον εαυτό σου. Εκεί βρίσκονται οι ρίζες σου.

Η λύπη είναι όμορφη. Τίποτα δεν είναι λάθος με αυτήν. Ποιος σου είπε ότι η λύπη είναι λάθος; Για την ακρίβεια, μόνο η λύπη σου δίνει βάθος.
Το γέλιο είναι ρηχό.
Η ευτυχία είναι επιδερμική. Η λύπη πηγαίνει στα ίδια τα κόκαλα, στο μεδούλι.

Πώς μπορείς να ξεφορτωθείς την ανταγωνιστικότητα, όταν όλοι διδάσκουν "μην είσαι ανταγωνιστικός" κι από την άλλη λένε, "γίνε κάποιος." Σου δίνουν ιδανικά: "Γίνε ένας Ιησούς." Υπάρχουν όμως εκατομμύρια χριστιανοί. Θα πρέπει να ανταγωνιστείς.
Λένε, "δεν πρέπει να ζηλεύεις," πιέζουν όμως τους ανθρώπους να ζηλεύουν, δένοντας έναν άντρα με μια γυναίκα. Όταν η αγάπη εξαφανίζεται κι η άνοιξη φεύγει, τότε ο άντρας αρχίζει να βρίσκει παραθυράκια – και η γυναίκα το ίδιο.

Ποιός φοβάται το θάνατο;
Ποτέ μου δεν συνάντησα τέτοιον άνθρωπο. Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι που έχω συναντήσει φοβούνται τη ζωή.

Ο φόβος είναι φυσικός, η ενοχή είναι δημιούργημα των παπάδων. Η ενοχή είναι φτιαγμένη από τον άνθρωπο. 0 φόβος είναι εγγενής και είναι πολύ ουσιώδης. Χωρίς το φόβο, δεν θα μπορούσες να επιβιώσεις.

Η αγάπη μπορεί να υπάρξει μόνο μεταξύ δύο μυστηρίων , μεταξύ δύο ανθρώπων που αποτελούν μυστήριο ο ένας για τον άλλο